Vandaag precies een week geleden reden we Lichtenvoorde in voor de finish van Expeditie Noordkaap, editie 2017. Ondertussen zijn we dus alweer een week thuis. En wat doen wij dan zoal in deze week…..

Allereerst een beetje acclimatiseren. De adrenaline levels staan nog sky high en daarmee voelt het gewone leven eventjes een beetje saai…. Tja, iets anders kan ik er even niet van maken….. De ervaring van vorig jaar leert ons dat er ergens in deze week ook een mannetje met een hamer langskomt… Dit keer kwam hij bij mij op donderdag, toch blij met de extra vrije week zodat ik heerlijk op de bank kon slapen.

Naast uitrusten en uitzieken moest er natuurlijk ook wat gedaan worden. Zo was de familie van Ilse druk met de auto uitruimen, de dakkoffer verwijderen en schoonmaken. Werden de verstralers door Paul uitgebouwd, alle navigatie- en camerasystemen ontkoppeld en natuurlijk de auto gewassen. De wasmachine draaide overuren zodat de Noordkaap kleding weer de kast in kan…. voor hoelang dat weten we nog niet 😉

En dan werd er gestart met het uitzoeken van de foto’s. Via Whatsapp en WeTransfer vlogen er heel wat foto’s heen en weer. Inmiddels hebben de foto’s van dag 1 online gezet, de rest volgt zo snel mogelijk.

Komende week / weken zitten we ook nog niet stil…. maar eerst moet Ilse beter worden…. Voorlopig ligt ze nog onder de wol met longontsteking en koorts. Ook langs deze weg beterschap!!!!

En wat staat er nog op de agenda dan? De opbrengst van de statiegeldpaal bij de Jumbo Baarle Nassau volgt nog. De stickers moeten (helaas) weer van de auto, het bakkie moet nog worden uitgebouwd en alle verhalen moeten nog verteld worden aan familie, vrienden en collega’s. Gelukkig is dat laatste niet zo moeilijk 😉 , wat een fantastisch avontuur!!!!!!!!

Maandag ochtend in Lichtenvoorde city…… Na een nacht van bijna 12 uur (!!!) rollen we uit ons bed richting ontbijt. Verse broodjes, yoghurt, fruit en een heerlijke cappuccino. De rally van 2017 zit er weer op…. Wat een prachtig avontuur, zoveel gezien, zoveel gedaan!

Allereerst een dikke mercie aan de back office! 24 op 7 bereikbaar voor alle mogelijke en onmogelijke vragen die wij konden verzinnen. Wij dachten dat ze ons niet meer konden horen na acht dagen & nachten en tientallen telefoontjes & appjes, maar ze zeggen dat ze het zelfs gezellig vonden… We zullen ze maar op hun woord geloven 🙂

Daarnaast wil ik het volledige team van de organisatie ook bedanken voor de steun aan het begin van de week. Even een momentje uit de race, even tijd voor een kop koffie, even stilstaan, even in gedachten….. Een dag met een lach en een traan met lieve mensen om mij heen. Dank om dit mogelijk te maken!

En dan hebben we natuurlijk ook nog alle supergave activiteiten die de organisatie voor ons had geregeld. Zo gingen we sneeuwscooters tegen de Russische grens met als bonus het Noorderlicht. Mochten we genieten van verse King Crab in een tipi tent. Vlogen we met een hovercraft over een bevroren meer, ging het gas erop in ijskarts en speelden we met gas en handrem tijdens het ijsdriften. En dat allemaal in acht dagen waarin we ook nog eens exact 86 uur en 55 minuten hadden moeten rijden en precies 6.734 kilometer hadden moeten afleggen….. Jullie hebben allemaal kunnen lezen dat dat niet helemaal gelukt is… iets met ‘schipper mag ik overvaren’ … of toch niet….

En dan willen we natuurlijk ook bij deze onze talrijke sponsoren bedanken, want zonder hen was dit alles niet mogelijk geweest!!! Inmiddels loopt de teller richting de 5.000 euro voor Voedselbanken Nederland en komen er nog dagelijks mooie bedragen binnen. Blijf dat vooral doen lieve volgers!!!!!!!!!! Ons rekeningnummer staat tot eind maart open voor alle mooie donaties!!!!

Maar dan zijn we er nog niet. Ook dit jaar weer een bijzonder dankwoordje voor onze lieve collega concurrent rally rijders Erik & Rick van team 02 en Marc & Peter van team 10. Ook dit jaar weer genoten van jullie gezelschap, jullie humor, steun, concurrentie en nog veel meer. Dank jullie wel dat jullie het (weer) aandurfden om met ons op pad te gaan 😉 !

En natuurlijk ook een dikke knuffel aan het thuisfront die ons ieder jaar weer voor een week laten gaan en alle voorbereidingen met ons meebeleven. En last but not least…… mijn allerliefste vriendin en teammaatje Ilse, blind vertrouwen, lachen, gieren, brullen maar ook een serieus gesprek. Gouden team! Een prachtige 4e plaats! We hebben het weer gehaald! Op naar volgend jaar!!!

Oke… voordat de tranen komen, toch nog even terug naar maandagochtend. Na het ontbijt de tassen weer in de auto en we rijden richting Asten waar mijn auto bij de garage staat… die hadden we vorige week toch niet nodig. Helft van de spullen worden overgegooid en voor het eerst in acht dagen rijden we ieder een andere kant op. Ik ga in Amsterdam afscheid nemen en Ilse rijdt weer richting het noorden om onder de wol te kruipen met – wat later blijkt – een fikse longontsteking.

Vanaf Amsterdam wordt aan het eind van de dag ook door mij de reis naar huis ingezet. Ik mag nog even genieten van de prachtig lange files op de A2, even wennen dat er andere objecten op de weg staan dan rendieren…… En dan is op maandagavond toch echt iedereen weer thuis, omringd door onze dierbaren, en gaan we de komende – laatste vrije – dagen gebruiken om het ritme van het dagelijkse leven weer op te pakken. Werk, studie, huishouden…. we zijn er acht dagen even aan ontsnapt… Nog 50+ weken en dan mogen we weer!!!!!!!!! Waar denk jij dat wij heen gaan??????

Laatste ochtend, laatste dag…… Ilse en ik beseffen maar al te goed dat het avontuur er weer bijna op zit voor dit jaar. Vandaag nog maar even dubbel en dwars genieten. Ilse is helaas nog steeds ziek, maar laat zich ook vandaag niet kennen. We ontbijten, laden de auto weer in en melden ons om kwart over acht in de lobby voor de laatste puzzel, dit keer een sudoku. En ook dit kunnen we samen weer supergoed! Als één van de eerste teams lopen we naar de auto om back office te bellen met de oplossing van de sudoku en zo het eerste coördinaat voor vandaag te verkrijgen.

De oplossing was goed en het eerste coördinaat gaat naar Duitsland. We nemen even de rust om alle gegevens in te voeren en starten de auto. We gaan richting de boot, ja toch nog een boot. En deze vaart ook nog 😉

De jongens van team 02 en 10 staan met hun grote auto’s op een parkeerplaats om de hoek bij het hotel. We laten ze weten dat we rijden, maar de boodschap komt niet helemaal aan. Pas vijf minuten later horen we ze op het bakkie. Op dat moment rijden wij al de snelweg op. Terwijl Ilse haar ogen op de weg richt, belt Esther met het thuisfront, want manlief Frank neemt heel regelmatig de veerboot Rødby-Puttgarden. Even wat extra informatie inwinnen 🙂 . De eerstvolgende boot gaat om 10:45, onze verwachte aankomsttijd 10:38. Die moeten we kunnen halen, toch? We horen van het thuisfront dat we ook een fast lane ticket online kunnen boeken tegen een kleine meerprijs. We besluiten dat te doen, dan hebben we zeker de boot ongeacht de drukte op de boot. De mannen kopen geen kaartjes vooraf én gaan ook nog even tanken. Het wordt spannend of ze de boot halen…….

Onderweg gaat Ilse nog even vol in de ankers, mobiele flitspaal. We laten de mannen weten waar hij staat, maar ze willen toch graag op de foto. We horen via het bakkie dat ze er allebei op staan…..

We komen bij de boot aanrijden en zijn met de online tickets zo door de kassa heen. We zien een aantal andere teams achterin de ‘gewone’ rijen staan en rijden ze via de fast lane snel voorbij… haha even zwaaien, leuk dit!!! We staan nog niet stil bij de slagboom of deze gaat al open, we mogen als één van de eerste de boot op en zetten de auto helemaal vooraan tegen de deur. Zo… wij staan erop!!!!

Vaartijd is 45 minuten en die tijd besluiten we nuttig te gaan benutten door wat in het restaurant te gaan eten. Ondertussen zien we een aantal andere teams ook het restaurant binnendruppelen. Ook Marc en Peter van team 10 hebben de boot ternauwernood gehaald. Erik en Rick staan helaas nog aan wal.

De gong gaat en iedereen vertrekt weer richting auto. Ilse sprint nog even eruit en spreekt een medewerker van Scandlines aan. Ze legt uit dat we met een soort wedstrijd meedoen en vraag of ze de andere rijen wat wil vertragen… sorry mede deelnemers, we konden het even niet laten…

Als eerste rijden we de boot af en we kunnen hierdoor heerlijk doorrijden op de 2-baans wegen waardoor we ook als eerste bij het coördinaat aankomen. We wisselen even zodat Esther alles kan invoeren en Ilse vervolgt de route. Eerst volgende tankstation nemen we een lange pauze om alles nog eens na te rekenen zodat Ilse daarna haar ogen kan dichtdoen. In het klassement staan we namelijk nog steeds 4^e met een kleine theoretische kans op de top 3, en hoe klein die kans ook is, daar gaan we voor!!!

Na een 20 minuten hebben we Back Office aan de lijn, we maken zich zorgen omdat we al zo lang stil staan en ze weten dat Ilse ziek is. Superlief van ze, dank voor de goede zorgen!

We rijden net de snelweg weer op als we Erik en Rick op het bakkie horen. Ze hebben ons zien staan bij het tankstation. Gezellig dat we weer bij elkaar rijden, Marc en Peter rijden ook in de buurt, alleen horen zij ons niet. De laatste kilometers van ons avontuur worden ingezet op de Duitse Autobahn… De berekeningen voor de ideale tijd laten zien dat we één kilometer teveel zullen rijden, dat wordt een beetje moeilijk corrigeren….. We rijden de parkeerplaats van het eind coördinaat op en worden ontvangen met koffie. WE HEBBEN HET GEHAALD!!!!! Nog even twintig minuten wachten voor we inbellen en dan kunnen we op ons gemak richting ’t Zwaantje in Lichtenvoorde.

Onder luid applaus worden alle auto’s binnengehaald. Ilse en ik mogen ook nog even ons verhaal doen voor RTV Slingeland. Daarna prijsuitreiking, teamfoto, een heerlijke warme maaltijd en dan rollen Ilse en ik de trap op richting hotelkamer….. Voldaan, vol indrukken, prachtige herinneringen en moe…. WELTRUSTEN!