Met de titel van dit blog zou je bijna denken dat ik de lotto heb gewonnen, maar helaas. Wel meegedaan aan de Euromilions samen met een aantal Vosselaarse dorpsgenoten. De teller bleef deze keer hangen op 0,45 euro per persoon. Toch stond de week vol met allerlei cijfers.

Donderdag las ik op de Facebook pagina van het Nationaal Ouderenfonds dat 200.000 ouderen in Nederland maar één keer per maand bezoek krijgen. Wacht… 200.000? Dat kán toch niet!? Deze cijfers geven ons nog meer reden om eenzaamheid tegen te gaan bij deze lieve en kwetsbare groep uit onze samenleving. En dus gaan wij komende 3 maanden verder met het werven van donaties!

Inmiddels staan er al 891 euro’s op onze sponsorrekening, met een aantal toezeggingen nog onderweg. Ambitieus als wij zijn, zouden we graag het bedrag van vorige rally minstens evenaren. Dus lieve lezers… samen met jullie op naar de 5000 euro voor Het Nationaal Ouderenfonds! Klik hier om voor onze doneerpagina!

De media stond deze week ook vol van een andere kwetsbare groep mensen, de ‘nieuwe armen’. Amper 1,95 euro per dag om te besteden aan eten. Meer dan de armoedegrens, maar een vetpot is het niet. En dan staat mijn 0,45 euro winst in de loterij ineens in een heel ander perspectief. De vrouwen uit deze kwetsbare groep mensen staan centraal bij 46Dresses.

Ilse en ik mochten in de mooie Rabobank toren op de 25e verdieping aanwezig zijn bij een RaboWomen Event om jurken te doneren aan dit prachtige initiatief van Margo. Met een beetje pijn in mijn hart heb ik afscheid genomen van één van de vele jurken in mijn kast. Nee het zijn er nog geen 46, maar nog altijd meer dan er waarschijnlijk bij deze vrouwen in de kast hangen. Hopelijk kan ik met mijn jurk een andere vrouw empoweren om nét dat kleine duwtje in de rug te geven!

46Dresses wordt ook ondersteunt door Rabobank Foundation. Het maatschappelijke fonds van de Rabobank wat inmiddels al ruim 45 jaar bestaat en zich in 23 landen (incl. Nederland) actief inzet voor de (financiële) zelfredzaamheid van mensen. Eerder deze maand – op de dag van de koffie – zette Ilse zich voor de Foundation in om collega’s te inspireren om ook hun bijdrage aan de Foundation te maken en lid te worden van het medewerkersfonds. En of het nou 100 kopjes koffie uitschenken is of mest scheppen bij Stichting Ik Wil…. Ilse is van alle coöperatieve markten thuis!

Tja… mest… Tijdens de jaarlijkse heidagen – dit keer midden in de stad – wordt werk met een MVO teambuildingsactiviteit afgewisseld. En dus ging Ilse op stap met ‘haar’ mannen richting Stichting Ik Wil. Stichting Ik Wil bouwt aan een maatschappij waar iedereen welkom is en een plek heeft. Dit doen ze door onder andere taallessen, activiteiten, trainingen en cursussen te organiseren. Met iedereen bedoelen ze ook echt iedereen. Stichting Ik Wil is gehuisvest in een prachtig oud schoolgebouw in Woensel, Eindhoven. Schilderen, tuin bemesten, opruimen in lokalen, verschillende activiteiten stonden ons te wachten. Het was een inspirerende, dankbare, waardevolle middag. Deze eindigde met een heus watergevecht tussen een aantal MT leden 😊.

Maar nog even terug naar koffie… Degene die mij goed kennen, weten dat ik iedere ochtend de auto in stap met een heerlijke Nespresso… Maar degene die mij écht goed kennen weten dat ik ook altijd mijn handen vol heb met veel te veel tassen… En dus beland die koffie wel eens even tijdelijk op het dak van mijn auto, mijn zwarte auto. En meestal gaat dat goed, behalve als ik een zwart kopje heb. Zo gebeurde het vrijdagochtend dat ik bijna het dorp uitreed met koffie op mijn dak. En dat is niet de eerste keer. Gelukkig was het ook deze keer uitstappen, koffie pakken en verder genieten van mijn bakje troost. Het is dan wel niet de Eland proef, maar stiekem toch een beetje trots dat ik de koffie proef heb gehaald! 😉

En zo reed ik verder in mijn zwarte BMW, die inmiddels de 412.000 kilometer grens doorkruiste. Tja, je houdt van autorijden of niet…. En daar ben ik niet de enige in. Ook Ilse stapte deze week regelmatig in de auto en ging vrijdag in alle vroegte onderweg naar de dealer in Tilburg om haar wintersokken onder de auto te leggen. …. Nou maar hopen dat die 1,6 mm profiel de komende maanden overleeft….. we zullen haar eens de koffie proef laten doen

Vorig weekend zaten we gezellig samen aan de koffie bij mij thuis om de rally voor te bereiden. Want daar komt toch veel bij kijken! Na een aantal succesvolle rally’s weten we inmiddels wel redelijk wat we nodig hebben, maar de spullen moeten vervolgens ook nog verzameld worden. Daarnaast hebben we een superdeluxe hotel bij de start geboekt. Aan het strand! Met zeezicht! En jacuzzi! Denk alleen dat we er weinig van meekrijgen als we 29 januari rond 17uur daar aankomen, volledig met focus op de lange reis die gaat komen. En lang gaat die reis zijn met twee nachten zonder hotel….. We zullen voor die tijd nog wat moeten gaan bijslapen!

Want – om nog even terug te komen op wat cijfers – inmiddels zijn Ilse en ik alweer 6 maanden naaste collega’s bij Bijzonder Beheer in Eindhoven. Een drukke 6 maanden met gemiddeld een 6 uur slaap per nacht. Veel te weinig voor deze twee dames. Gelukkig is er ondersteuning onderweg en gaat Ilse volgende maand nog heerlijk genieten van de Caraïbische zon! Vitamientjes opdoen, vitamine D dan, want die andere vitaminen gaan soms niet zo makkelijk naar binnen….. Zo zaten deze twee RaboGirls deze week bij de mooie kakatoe keten om snel wat te eten. Bij het opnemen van de bestelling vroeg de dame of wij ook nog sla bij ons gerecht wilden… Onbetaalbaar was de reactie van Ilse, die met een vies gezicht het woord SLA herhaalde…. Waarom zouden wij een Service Level Agreement bij ons vlees willen hebben??????? 😉