Wij zijn Ilse Heinsman en Esther Lub en ieder jaar verleggen wij onze grenzen voor het goede doel. Als Corona het toelaat, vertrekken wij winter 2022-2023 weer naar een uithoek van Europa………….stay tuned
Home alone in de Ardennen. Enkel stilte om me heen… en een paar koeien 😊.
Ik heb me na een drukke week op de Rabobank even afgezonderd om uit te rusten en wat focus op de studie te richten. Want bijna twee weken ziek, op het werk achter de feiten aanrennen en een druk gezinsleven beginnen wat door te wegen, vooral op de voortgang van mijn opleiding tot Register Controller. Na een dagje in de collegebanken even snel naar huis, samen met het gezin wat gegeten en daarna lekker de auto in. In de auto de reistijd goed gebruikt om bij te kletsen met vriendinnen en vervolgens rustig op de bank neergeploft in de Ardennen. En terwijl ik heerlijk aan het ontspannen ben in de Ardennen gaat het drukke gezinsleven thuis gelukkig gewoon door, met dank aan manlief! Chinese school, ijshockey, kunstschaatsen en het huishouden…. Ben blij dat ik af en toe met een gerust hart weg kan. In januari en februari zal dit twee weken op zijn schouders terecht komen.
Aan de andere kant van de oceaan, ‘slechts’ 8000 kilometer verder, is Ilse nog steeds aan het genieten van zon, zee en strand. Maar iedereen die Ilse kent weet dat ze dat geen drie weken volhoudt… stilzitten kan ze niet zo goed 😉. En zo zit ze af en toe op kantoor Rabobank Curaçao, want de laptop met Windows 7 doet het niet zo goed in de villa met uitzicht over de Spaanse Wateren. Op andere momenten steekt de ze handen uit de mouwen om de wereld een klein stukje mooier te maken voor alle honden in de hondenopvang in Curaçao! Gelukkig worden deze momenten ook afgewisseld met relaxmomenten op prachtige stranden zoals die van Blue Bay.
Tja…. 8000 kilometers tussen ons. Precies dat aantal kilometers gaan we in januari en februari 2019 in 11 dagen onder barre en koude omstandigheden rijden. Hele dagen in de auto, focus op de weg, druk in de weer met coördinaten, ondertussen opdrachten maken met – hopelijk ook dit jaar weer veel steun vanuit – onze back office groepsapp. Onderweg geen tijd voor uitgebreide sanitaire stops, geen tijd voor een fatsoenlijke warme maaltijden en dit jaar voor twee nachten ook geen warm en comfortabel bed. Ja je leest het goed, twee nachten zullen wij doorrijden, en daarmee wordt dit de zwaarste rally tot nu toe. De twee voorgaande versie starten we altijd met een lange 36 uur en ongeveer 2600 kilometers. Hoewel dit heel extreem klinkt, is dit in onze beleving haalbaar met focus, goed hydrateren, blind vertrouwen op elkaar en af en toe een klein hazenslaapje van een kwartiertje. Meer tijd is er meestal niet, want er wordt gestuurd aan de ene kant van de auto en genavigeerd, gerekend, geblogd, gebeld en voor de interne mens gezorgd aan de andere kant van de auto.
De voorbereidingen op de rally lagen bij Esther afgelopen week vooral in het maken van veel kilometers, ruim 1000 kilometer in de laatste week 😊. Opdracht vervuld! Ilse haar voorbereiding was vooral van mentale aard…. Rust, ontspanning en vitamine SEA opdoen…
Oftewel eat, beach sleep and repeat! En dat alles onder genot van heerlijk eten!
Mooi om te zien dat ondertussen nog steeds donaties binnenkomen! Trots en dankbaar dat wij dit mogen doen om aandacht én financiële ondersteuning te bieden voor Het Nationale Ouderenfonds!
P.S. voor alle RaboWomen onder onze lezers… hou de nieuwsbrief in de gaten!
Vorige week… zondagmiddag op het puntje van mijn stoel… Wow wat een waanzinnige race van Max! Een prachtige tweede plaats die waarschijnlijk nog nooit zo onverdiend voelde als deze keer. Niet om het goed te keuren, maar ik snap die frustratie wel uit pure passie om te winnen! 🙈 Was het maar een near miss geweest met Ocon…🏎
De werkweek begon maandag met dezelfde snelheid als Max, althans dat was de bedoeling. Ilse haar laatste werkdag voordat ze ging genieten van een welverdiende en zomerse vakantie! Alleen miste Ilse de spreekwoordelijke trein, want ze had een rit van ruim 2 uur nodig om in het mooie Eindhoven aan te komen. Gelukkig was er back-up en dus trapte Nico de kwartaalbijeenkomst van Bijzonder Beheer af. Twee bijeenkomsten op één dag, zodat alle ruim 200 medewerkers bij Bijzonder Beheer konden deelnemen aan de terugblik van afgelopen kwartaal en vooruitblik naar het laatste kwartaal van het jaar. Successen en actualiteiten passeerden de revue, afgewisseld met serieuze control thema’s en een mooie presentatie door collega Jaap over incidenten en near misses. Tja… over near missses gesproken…
Maandag dus, voor Ilse haar laatste werkdag vóór de vakantie, voor Esther de éérste na een fikse keelontsteking. Ruim honderd mails en veel dubbele afspraken, gelijk in volle vaart de werkweek in! Ik heb geprobeerd om rustig op de starten, bij vlagen gelukt al vond niet iedereen dat even fijn.
Gelukkig kwam er rond 17uur een einde aan deze drukke werkdag en reed Ilse terug naar Wijchen om eindelijk haar koffer te pakken. Zomerkleding en bikini’s werden uit de kast getrokken, even wat anders dan de sjaals en mutsen die wij voor komende week nodig hebben…. Een korte nacht en heel vroeg uit de veren op weg naar Schiphol.. Althans, dat was planning! Eén van Ilse haar reisgenoten heeft haar wekker niet gehoord en dus werd het een race tegen de klok… lang parkeren werd kort parkeren, maar gelukkig werd het vliegtuig gehaald! Onderweg naar het tropische paradijs!!! En als je dan denkt dat deze drukke dame geniet van haar rust.. Nee dus. De laatste werkzaamheden moesten nog worden afgerond, alleen de laptop wilde niet helemaal meewerken, en dus zat Ilse bij Rabobank Curaçao op kantoor 🙂
In de loop van de week kwam dan toch de rust bij Ilse en kreeg Esther het ene naar het andere tropische plaatje over de app. Wat een prachtige stranden, blauwe zee, mooie uitzichten en exotische diersoorten!!! En dat alles vanuit een luxueuze villa met zeezicht! Genieten dus!
En met Ilse op afstand probeerde Esther wat meters te maken met de voorbereidingen op de rally. Mails naar kranten, radiostation, potentiële vlogger, sponsoren en naar onze contactpersoon van Het Nationaal Ouderenfonds. Want naast de 8000 kilometers in 11 dagen in de auto naar de Noordkaap, willen wij ook graag in één van de activiteiten van Het Nationaal Ouderenfonds ondersteunen. Maandag 17 december zijn wij vrijwilliger bij het kerstdiner in het Van der Valk Restaurant in Eindhoven! Weet je nog meer leuke activiteiten voor ons? Of wil je jezelf ook inzetten voor de ouderen? Neem dan contact op via de website van Het Nationaal Ouderenfonds!
Denken jullie trouwens ook nog even aan de kerstkaartenactie van Het Nationaal Ouderenfonds? Meer info in ons blog van vorige week!
Vóór de kerstman komt, hebben we natuurlijk eerst nog de intocht van Sinterklaas. En gelukkig mocht deze ook dit jaar toch komen, ondanks de actiegroepen en rechtszaken. Pfffff… zo jammer dat er mensen zijn die – in mijn ogen – tijd over hebben om zich druk te maken om dit prachtige kinderfeest. Al kan ik de – soms cynische – grappen ook wel weer waarderen.
En terwijl de Sint met alle cadeautjes voor alle lieve kindjes in Nederland en België op zijn pakjesboot is aangekomen, mogen wij nog steeds mooie donaties van fantastische sponsoren blijven ontvangen! Deze week van Chargeer! Voor meer info over deze sponsor klik hier.
En dan het andere nieuws wat Nederland en België bezighoudt… Snow is coming!!!! Terwijl Ilse aan de andere kant van de oceaan aan het zwembad ligt te zonnen in 30 graden in haar Caraïbische paradijs, maak ik me op voor de eerste sneeuwbuien van het jaar. Brrrrrrr….kan ik wel alvast wennen aan de winterse omstandigheden. Voor Ilse wordt het richting Noordkaap een verschil van bijna 70 graden! Gelukkig heeft ze nog even tijd om te acclimatiseren, nog 73 dagen om precies te zijn!
Afgelopen week had ik ineens zeeën van tijd, althans zo leek het misschien… of toch niet….. Nog steeds ziek kwam ik er deze week achter dat een bacteriële keelontsteking niet direct over is na een paar dagen, ook niet als antibiotica is opgestart. En dus was ik de hele week thuis en had ik ineens een lege agenda en zeeën van tijd dus. Maar dat viel tegen… Ziek zijn kost vooral veel energie, dus was ik vooral moe en dat werd niet beter met de antibiotica. Deze week heb ik dus vooral veel geslapen, half suf televisie gekeken en af en toe een poging gedaan om de vele mails bijgelezen te krijgen. Dat laatste viel nog niet echt mee vanaf een klein iPhone 5-schermpje met een batterij die een paar keer per dag leeg loopt. Inmiddels begin ik gelukkig wat op te knappen in tegenstelling tot de batterij, die is stilaan aan het overlijden…
Praten probeer ik nog zoveel mogelijk te vermijden, lezen, appen, mailen, social media, dat lukt prima. Blog schrijven trouwens ook :-)… al heb ik natuurlijk geen enerverende week gehad, dus de inspiratie is wat verder weg :-).
Maar wat heb ik dan wel gedaan deze week… Tijdens de vele uren in bed gingen mijn gedachten regelmatig alle kanten op. Tja, typisch vrouwelijk… Ik moest gelijk aan dit filmpje denken :-).
Zo dacht ik bijvoorbeeld aan het volgende. Hoe komt het bijvoorbeeld dat bijna alle skibroeken een effen kleur hebben? Helemaal niet praktisch, want alle vlekken zie je erop. Toch maar eens proberen om een leuke print skibroek te pakken te krijgen, die heb ik nog nodig voor de rally.
Hoe komt het toch dat onze hypotheekaanvraag via een Belgische geldverstrekker toch zo eindeloos lang duurt, terwijl onze werkgever dit binnen een week voor elkaar krijgt? Tja, de marketing boodschap “Hypotheek binnen een week” is niet helemaal verantwoord volgens de AFM, maar dan nog… een beetje sneller dan de Belgische verstrekker is het wel. Daarnaast nog een stuk goedkoper ook.
Hoe komt het toch dat online shoppen zo verslavend is? Deze week uit puur medelijden met mezelf maar een nieuwe jurk en ballonnen hond lamp online gekocht. Pakjes laten versturen naar het werk van mijn man in Nederland. Anders kon het wel eens lang wachten worden, de Belgische post staakt namelijk al de hele week… wel lekker rustig, overdag geen pakketbezorgers aan de deur, zo kon ik heerlijk doorslapen. En ja… dat medelijden.. ik ben geen goede zieke, heb volgens mij last van het “mannen syndroom” als ik ziek ben. Al wijst alles erop dat ik ook dit weer overleef. “Iets wat zomaar is gekomen, zal ook wel weer weggaan”, aldus de opbeurende woorden van een lieve kennis uit Vosselaar.
Naast al dat dagdromen en denken in bed heb ik ook genoten van de kleuren in de tuin. Wat een prachtige tinten rood, geel, bruin en met het herfstzonnetje erop worden deze kleuren nog intenser. Echt genieten van dit kleurenpallet!
Af en toe dan toch maar even de tuin in om snel een foto te maken. Over foto’s gesproken… We kregen het verzoek om nog wat foto’s aan te leveren voor het interview voor RaboWomen. Dus even ons foto archief ingedoken en wat leuke kiekjes uitgezocht. Wat een mooie herinneringen en wat een belevenissen in de vorige rally’s. We kunnen alleen maar hopen dat ook ons komende avontuur weer zo fantastisch zal zijn.
Om jullie ook mee te laten genieten, zijn wij een fotogalerij op onze website aan het inrichten. Kom dus regelmatig hier een kijkje nemen! We zullen de komende week nog meer herinneringen hieraan toevoegen!
Je zal toch maar eens GEEN tijd hebben…
Ilse had een mega drukke week, haar laatste volledige werkweek voordat ze richting het paradijs aan de andere kant van de oceaan vliegt. Wat een vooruitzicht, witte stranden, blauwe zee, zonnetje, cocktails aan het zwembad, luxe villa met king size bedden… Klinkt heerlijk toch?
Des te groter is de overstap over 82 dagen naar de Noordkaap, donkere luchten, temperaturen ver onder het nulpunt, sneeuw en ijs, Jägermeister bij het kingcrab vissen, ruige zee bij de Noordkaap zelf, sneeuwstorm, overnachten in de auto… Maar juist deze extremen zorgen ervoor dat Ilse in haar element is, dat ze voelt dat ze leeft!
Maar terug naar Ilse haar week… Eerlijkheidshalve heb ik stiekem even in haar agenda moeten spieken om te kijken waar ze allemaal heen is gevlogen deze week. Waar we elkaar normaal gesproken regelmatig zien op het werk, ofwel bijkletsen aan de telefoon, was het deze week even stiller. Praten was lastig en dus hielden we dat kort en werd er vooral ge-appt.
Met een bijna onmogelijke agenda vloog Ilse van bilateriaal naar bilateriaal overleg, deed ze ondertussen ruim 3 uur bootcamp en fysio, deed de strijk, maakte zich hard voor de juiste organisatorische keuzes, had verrassend veel risk gerelateerd overleg inclusief spoed calls én maakte tijd voor een sprookjes overleg… . Vooral dat laatste klinkt mysterieus….
Verder stond donderdagmiddag het Najaarsevent van Operations in onze agenda’s, volledig in het teken van samen bouwen aan een betere bank. Ik heb helaas verstek moeten laten gaan. Maar Ilse heeft (deels) deelgenomen. Uit een scala van 10 workshops mocht iedereen er 3 kiezen; Food Body & Mind, Happy Flow Yoga, Lach Workshop, Anders Kijken, Meer Zien, Weerbaarheidstraining, Rabobank Foundation , ‘wie denk je wel dat je band’ etc. Weer ene prachtig initiatief vanuit de Rabobank om te investeren hun grootste assets, de medewerkers.
Want zoals Richard Branson het altijd zo mooi verwoord: “Train people well enough so they can leave, treat them well enough so they don’t want to!”. Kortom iedereen heeft behoefte aan aandacht en waardering.
Een mooi bruggetje naar de kerstactie van Het Nationaal Ouderenfonds. Kerst vier je vaak samen met familie en vrienden. Maar helaas geldt dit niet voor veel ouderen. 1 miljoen ouderen in Nederland zijn eenzaam. Dit is 1 op de 4 ouderen! In iedere straat woont dus wel een eenzame oudere, ook bij u. Zo’n 200.000 ouderen zijn zelfs helemaal alleen met de feestdagen. Door deze mensen een kaartje te sturen voelen zij zich een beetje minder alleen. Het Nationaal Ouderenfonds en PostNL organiseren daarom samen een kerstkaartenactie en wij doen mee! Jullie ook?
Schrijf vóór 18 december een mooie kerstgroet. Plak een postzegel of Decemberzegel en stuur de kaart naar het Nationaal Ouderenfonds:
Stichting Nationaal Ouderenfonds
Postbus 115
3800 AC Amersfoort, Nederland
Heb je meerdere kerstkaarten? Ze mogen samen in één envelop! In voorgaande jaren is gebleken dat ouderen het op prijs stellen om een kaartje terug te sturen. Sta je open voor dit contact, laat dan je adres op de envelop of de kaart achter. En wie weet heb je er een penvriend bij…
Je mag de kerstkaarten ook vóór 15 december bij Ilse of Esther afgeven, dan zorgen wij ervoor dat deze bij Het Nationaal Ouderenfonds terecht komen.
Afgelopen week mochten we ook weer een mooie sponsor verwelkomen. Syncasso steunt ons in onze actie voor Het Nationaal Ouderenfonds. Meer informatie over deze sponsor vinden jullie hier!
Komende week gaan we weer aan de slag voor de rally én voor Het Nationaal Ouderenfonds. Er staat veel op de planning, daarover lezen jullie volgende week meer!
En uiteindelijk werd het voor ons beiden vrijdagavond en eindigt de week lekker op de bank. Esther in Vosselaar, Ilse in Wijchen… laptop op schoot om blog te schrijven, televisie op Dancing with the stars in België en The Voice of Holland in Nederland. Heerlijk mijmerend over de tijd dat ik zelf op de dansvloer stond…
Tja… wat zal ik eens schrijven over deze week.. de week begon goed en rustig. Het is vakantie in België en de kids gingen logeren bij opa en oma. Quality time voor opa en oma samen met de kids, lekker genieten in de omgeving van Purmerend. Zondag werden ze opgehaald, bepakt en bezakt vertrokken ze, schaatsen mee, knuffels mee, boeken mee… ze komen nog tijd tekort 😬.
Maandag en dinsdag twee lange dagen op het werk, vooral veel zaken uitzetten bij de Specialisten FLM. Zo fijn om samen meters te kunnen maken!
En toen werd het dinsdagavond, manlief wachtte thuis met de kaasfondue en ik kreeg in de auto onderweg naar huis keelpijn, echt keelpijn..
Om een lang verhaal kort te maken, de volgende dagen lag ik zwetend van de – soms bijna 40 graden – koorts in bed met een bacteriële keelontsteking 🤒😷🤒. Ik deed onze team naam in ieder geval eer aan… rillend van de kou en zwetend van de koorts.
Waarschijnlijk als gevolg van de koorts een extreme urticaria reactie over mijn hele lichaam erbij. Vrijdag toch maar even naar de huisarts, antibiotica gehaald en een spoed doorverwijzing naar de dermatoloog. Verder bivakkeer ik in mijn bed en blijft dit blog wat korter dan anders…
Maar omdat dit natuurlijk alleen maar kommer en kwel is en jullie daar helemaal niet op zitten te wachten, zal ik de andere helft van dit ladiesteam ook eens vragen wat ze heeft gedaan deze week. Wordt vervolgd!
Gelukkig worden deze momenten ook afgewisseld met relaxmomenten op prachtige stranden zoals die van Blue Bay. 
Precies dat aantal kilometers gaan we in januari en februari 2019 in 11 dagen onder barre en koude omstandigheden rijden. Hele dagen in de auto, focus op de weg, druk in de weer met coördinaten, ondertussen opdrachten maken met – hopelijk ook dit jaar weer veel steun vanuit – onze back office groepsapp. Onderweg geen tijd voor uitgebreide sanitaire stops, geen tijd voor een fatsoenlijke warme maaltijden en dit jaar voor twee nachten ook geen warm en comfortabel bed. Ja je leest het goed, twee nachten zullen wij doorrijden, en daarmee wordt dit de zwaarste rally tot nu toe. De twee voorgaande versie starten we altijd met een lange 36 uur en ongeveer 2600 kilometers. Hoewel dit heel extreem klinkt, is dit in onze beleving haalbaar met focus, goed hydrateren, blind vertrouwen op elkaar en af en toe een klein hazenslaapje van een kwartiertje. Meer tijd is er meestal niet, want er wordt gestuurd aan de ene kant van de auto en genavigeerd, gerekend, geblogd, gebeld en voor de interne mens gezorgd aan de andere kant van de auto.
De voorbereidingen op de rally lagen bij Esther afgelopen week vooral in het maken van veel kilometers, ruim 1000 kilometer in de laatste week 😊. Opdracht vervuld! Ilse haar voorbereiding was vooral van mentale aard…. 
Rust, ontspanning en vitamine SEA opdoen…
