Eén vrouw in een auto doet menig vooroordeel al bevestigen, laat staan twee vrouwen in een auto die dan ook nog meedoen aan een rally. Ilse en ik hebben menig cynische opmerking, verontwaardigde blik of totale verbazing al langs zien of horen komen.

Zo ook januari 2017 bij de info avond van Expeditie Noordkaap. Ze vonden het vooral leuk dat wij meededen, leuk voor de groepsdynamiek, twee gezellige dames in het deelnemersveld. Dat wij wilden meerijden voor een top 3-positie vonden ze vooral heel schattig. Na drie dagen in de rally kwam dan toch eindelijk het telefoontje dat ze ‘beetje’ verbaasd waren over ons klassement, nog altijd op de 1^e plaats, met een mooie score over de eerste 3 dagen. Wij genieten er nog altijd van! Helaas hebben we die eerste plaats toen niet kunnen vasthouden, toch teveel naar de mannen geluisterd…. Dat moet je dus nooooooooit doen 😉.

Afgelopen week hadden we de eerste online kennismaking voor de rally van komende januari. We werden toegevoegd aan de groepsapp van de Rallye8000 voor 2019. We zullen ons Duits even moeten bijspijkeren, althans ik in ieder geval, want ik heb alleen maar Duitse GSM nummers langs zien komen. We worden zo langzamerhand wel benieuwd naar de gezichten achter deze +49-nummers, de meeste WhatsApp foto’s verraden toch niet zoveel. Wat zullen al die Duitse deelnemers toch gaan denken van deze Nederlandse dames 😊. We zullen ons vast voorbereiden op de Nederlands-Duitse grapjes dit keer. Gelukkig zijn de meeste Duitse grapjes over Nederlanders positief 😊

Ondertussen heb ik afgelopen week helaas met het schaamrood op mijn wangen een ander vooroordeel over vrouwen moeten bevestigen…. Ik ging een bureau en een boekenkast ophalen in Roermond. Gewapend met een lege auto en een schroevendraaier kwam ik aan op de afgesproken plaats. “Mevrouw waar is uw aanhanger?” waren de legendarische eerste woorden van de aardige Marktplaats verkoper. En hij kreeg helaas gelijk, mijn ruimtelijk inzicht zat er een klein beetje naast, de volgende avond stond ik opnieuw voor zijn deur….

En terwijl de avonden met dit soort tripjes voorbij vliegen, vliegen ook de dagen voorbij. Ahhhhhhh…. Nog maar 18 dagen tot de dagen weer langer worden en nog maar 58 dagen tot de start!!!!!!!!!

Gelukkig zijn we inmiddels weer met twee. Ilse heeft zich los kunnen maken van het tropische paradijs, al ging dat dit jaar niet zo makkelijk….

Haar laatste week bestond wederom uit relaxen, genieten en vakantievieren met mens en dier. Fantastische foto’s met dolfijnen, maar ook Rudolph en zijn broer kwamen langs op social media. Naast de gebruikelijke foto’s met hagelwitte stranden en azuurblauwe zeeën natuurlijk, om jaloers op te worden!

Zaterdag zette ze gelukkig weer voet op Nederlandse bodem, een koude Nederlandse bodem, eentje met gure herfst regen en storm. Maar geen tijd te verliezen, dikke winterjas van zolder, dekentje op de bank, een uurtje slaap tussendoor en na één dag is Ilse weer volledig geacclimatiseerd om zondag weer fris en fruitig achter haar – nog altijd  werkweigerende – laptop te zitten. Direct vliegen de mails je om de oren 😊. Dat nemen we maar op de koop toe, ik ben blij dat ze er weer is!

Ondanks dat we nog steeds 8000 kilometer bij elkaar verwijderd waren, stonden we deze week in de Nieuwsbrief van RaboWomen.

Wat een superleuk interview is het geworden! Dank je wel Marjolein Salari! En vandaag ook in de nieuwsbrief van Syncasso! Zo mooi al deze aandacht! En ook zo waardevol, donaties komen nog steeds binnen en we hopen dat er nog veel binnen mogen komen!!!!