Het kon niet uitblijven … een etappe van meer dan 24 uur. We wisten dat het zou gaan komen, de eerste van 2 slapeloze nachten en vooral veel focus! En ook al weten we het van tevoren, je kan je er nauwelijks op voorbereiden …. Woensdagavond 30 januari hadden we het al een beetje uitgestippeld.. dit moet een nachtetappe worden anders zouden we niet bij zonsopgang bij the Atlantic Road uitkomen. Een fantastische route, één van de 12 gevaarlijkste van de wereld overigens, daarover later meer….

Maar laten we beginnen bij de nacht… We waren onderweg naar Atna, naar de chromen eland… En dan is het best schrikken als er kilometers vóór het enorme beeld een aantal echte exemplaren opduiken… Vlak naast de weg, klaar om over te steken, tot 2x toe een vrouwtjes eland en dan komen wij met ruim 80 kilometer per uur aanrijden over black ice.. Een riskante onderneming en onze inschatting is dat de auto zo’n klap niet helemaal overleefd, dus toch maar even voorzichtig!

Na de verplichte foto van de chromen eland gaan we verder de nacht in…  Ongelooflijk veel sneeuw en slecht zicht hadden we deze nacht te pakken … temperaturen tot minus 21 graden en barre winterse omstandigheden… We kiezen ondanks dat toch voor een binnendoor weg die een stukje korter was… We draaien het bos in en gelijk is het glad en helemaal wit. De hoogtemeter begint al snel op te lopen…en de wereld om ons heel steeds witter. Het wordt een spannende tocht door niemandsland, door de bossen, met steeds dikker wordende sneeuw. Het zicht is minimaal door opstuivend stuifsneeuw en lichte sneeuwval. De auto heeft merkbaar moeite met de winterse omstandigheden, maar Ilse stuurt vakkundig door de sneeuwhopen en ijsplaten. Ondanks dat worden we wel moe… af en toe dus maar een pitstop.. Onderweg laten we hier en daar wat yellow snow achter J …. Want tja dat gaat ook gewoon door onderweg …

Wat ook door gaat zijn nachtelijke contacten met diegene die wakker zijn of die zich in een ander werelddeel bevinden… Zo ook met onze vlogger Jurgen, die volgens ons nooit slaapt… we voeren nachtelijke gesprekken via de app …

Ook s nachts denken we aan ons bierviltjes ‘gate’… Zo gaaf om te zien hoe in Nederland verbinding wordt gevonden en zelfs vanuit Curaçao tips worden gegeven inzake groothandels die mogelijk voor bierviltjes kunnen zorgen… Ook Heineken zelf wordt door een vriendin benaderd .. Wij hopen zo dat als we in Praag aankomen , er veel post voor ons ligt, met natuurlijk zo veel mogelijk bierviltjes van elk land (elk land 1 viltje is genoeg overigens) …

S morgens om 7 uur worden we voor het ontbijt verwacht in Moldo … De hele nacht doorgereden… We halen het maar net en kiezen ervoor om niet te ontbijten maar in plaats daarvan 1,5 uur in de auto bij het hotel slaap te pakken… een juist besluit blijkt later op de dag… Dikke winterjassen aan, schoenen dicht en ingepakt in slaapzakken vallen we direct voor dit hazeslaapje in slaap…

Als we wakker worden blijken we ingebouwd met auto’s van andere deelnemers en natuurlijk heeft men foto’s gemaakt van die slapende meiden … Was Ilse even blij dat ze de slaapzak geheel over haar hoofd had getrokken … tip Esther! 🙂 Vlak voor 9.30 lopen we nog snel voor een bakje cappuccino het hotel in en voorts verzamelen we buiten in colonne voor onze tocht naar de Atlantic Road. Wat een gave ervaring. Het weer is rustig … wat best jammer is anders hadden we ongetwijfeld nog mooiere plaatjes kunnen schieten. We rijden 1 keer in colonne erover heen en krijgen daarna de vrijheid om er zelf over heen te rijden en foto’s en film materiaal te maken. Super mooi!

De volgende opdracht ligt al weer op de loer, 2 opdrachten zelfs… de ene luidt dat we op de foto moeten met het bord Kristiansund, verkeersbord aan het begin van het dorp … stom dat we dat niet meteen bij binnenkomst van de stad hebben gedaan, later hebben we stad en land afgereden om dat bord terug te vinden … maar uiteraard is ons dat gelukt! De andere opdracht is meer bizar … een van de twee teamleden moet zijn of haar linkerhand in laten gipsen … Tante Ans uit Noorwegen blijkt de uitkomst te zijn voor ons … Overigens zijn we in het ziekenhuis (Sykehus) geweest, hebben we dierenartsen ge contact, zijn we in tig bouwmarkten geweest en apotheken bezocht … urenlang rijden we rond in Kristiansund … zonder resultaat. Ziekenhuizen bleken aan policy te moeten voldoen en mochten ons niet helpen, bouwmarkten bleken geen gips te verkopen, wel constructielijm, maar dat vonden we toch niet zo n goed idee haha … Tante Ans appt ons dat er een winkel in Trondheim, een hobby winkel weliswaar, gips verkoopt. Gips is overigens Jips.. nou we kunnen geen jips meer zien  … Met die wetenschap rijden we Kristiansund uit zonder gips … we hadden s morgens vernomen dat Trondheim de eindbestemming zou zijn die dag,  maar niets bleek minder waar , de coördinaten brengen ons helemaal naar Grong… nog 4,5 uur… dat was wel even slikken.. we rijden immers al een poosje… Een tussenstop bij de hobbywinkel en de apotheek voor watten en verband in Trondheim… en jaaaaaa… we hebben gips … Snel de auto weer in , tanken en op naar Grong (N).. Uiteindelijk arriveren we om 22.00 uur in Grong… we hadden onderweg al aangegeven dat we laat zouden zijn en er zou warm eten zijn maar helaas, keuken dicht, kok naar huis.. dan maar een buffet op de eigen kamer.. cup a soup, blokjes kaas, tomaatjes , komkommertjes, nootjes, etc etc…

En dan het gips … op de hotelkamer zorgt Ilse dat Esther in het verband komt te zitten, en Esther had daarvoor het gips met water vermengd, in de wasbak (haha) en zo boetseerde we er op los .. niet alleen de linkerarm was wit , dat gold zo n beetje voor de hele badkamer, arme schoonmaak … maar ook hiermee hebben we volgens ons de maximale punten behaald!

Om vervolgens om 23.30 te starten met foto’s uitzoeken, filmpjes doorsturen naar Nederland … zo werd het toch weer 01.00 uur … Tijd om de ogen dicht te doen… Tuurlijk, net voor het slapen laat Ilse nog even een fles water in bed vallen … kleddernat slapen werd dat … bah L  De wekker staat weer op 06.00 uur…..