En weer een vroege ochtend, 7u aan het ontbijt, lekker vers fruit en Ilse neemt elke dag haar eigen bakje havermout mee aan tafel. We hebben om half acht een briefing. 

Vandaag zijn er acht etappes en deze zijn alle vrij om te rijden. Geen kwalificatieronden, maar genieten van wat Schotland te bieden heeft …. en daar heeft de organisatie niks teveel gezegd. 

We starten met de eerste 4 coördinaten. Wat een mooie wegen, prachtige vergezichten en soms super smalle bergwegen en een verdwaalde telefooncel. We mogen daar echt blij zijn dat het 8 graden is en dat er geen sneeuw valt. We mogen de routes in willekeurige volgorde rijden, waardoor we regelmatig andere deelnemers in tegengestelde richting tegenkomen :-). 

De hele ochtend ruikt het al naar verse koffie in de auto. Niet heel gek dachten wij omdat we onze thermoskan hadden laten vullen in het hotel. Tegen de tijd dat we een bakje koffie wilden nemen bleek deze lauw en bleek ook dat het hotel de dop was vergeten erop te draaien, alleen de bekers hadden ze erop geplaatst … pppfffff nou die thermoskan kan niet meer hahahaha….

We rijden de eerste vier coördinaten achter elkaar door en vallen van de ene ‘oeh’ naar de andere ‘ahhhh’. Wat is Schotland prachtig om te zien! Vergezichten over zee, ruige kusten, smalle weggetjes en deze morgen ook een prachtige zonsopgang.

We hebben nog een klein spannend momentjes als we na onze sanitaire stop van een klein weggetje afrijden en er een steentje tussen de remschijf blijkt te zitten. We rijden weg met een enorm lawaai van de piepende remschijven, maar na een paar keer hard remmen en wegrijden en het euvel is weer verholpen!

We zetten in de vierde etappe koers naar een bergetappe. Niet teveel naar beneden kijken en goed op de wegblijven, want de weg is niet veel breder dan de Audi en de afgrond is diep. We maken heel wat hoogtemeters en tikken zelfs nog even de sneeuw aan! Gelukkig… toch nog sneeuw deze rally!

Rond het middaguur komen we aan in Applecross, een plek waar we heerlijk kunnen lunchen. Langzaam komen alle teams binnendruppelen en genieten we van een warme maaltijd. Ilse wederom aan de kip en Esther geniet weer van de lokale lekkernijen, Schotse zalm deze keer!

Na deze heerlijke lunch stappen we weer in de auto, we tanken bij de enige – soort vooroorlogse – brandstofpomp in het dorp en vervolgen de kustroute. Op zoek naar Schotse Hooglanders! Jeeeeehhhh, gevonden! Op de weg, naast de auto, we kunnen ze mooi op de foto zetten!

Vanaf hier zijn er nog 4 etappes tot aan het Mercure hotel in Inverness. Iedereen is vrij om alle routes te rijden. Wij besluiten om vanaf Applecross rechtstreeks de route naar het hotel te nemen, daarmee rijden we nog het grootste deel van etappe 5, kunnen we onderweg wat relaxen en op tijd aan te komen in het hotel. Even bijtanken en rusten, hoognodig vooral voor Ilse, want jawel om 01.30 uur gaan we weer rijden richting de Red Bull fabrieken. Dat is ongeveer 10 u rijden dus we maken onze borst vast nat….

Aangekomen in Inverness zoeken we op een industrieterrein naar een op internet gevonden visboer … maar helaas die vinden we niet. Dan eerst maar naar t hotel … we checken in en vragen waar we verse schotse zalm kunnen kopen… zowel Esther als ook Ilse had wat Schotse zalm mee willen nemen naar Nederland. Ze verwijzen ons naar Victoria Market… een toch wel beetje vergane glorie market waarbij we ons afvragen of de vis die ze daar verkopen niet net zo oud is als de market zelf…we hebben t niet gekocht helaas … 

We hebben het hotel verzocht om ons diner te vervroegen zodat we dadelijk kunnen gaan slapen. Dat doen ze. Om 19u uiterlijk de ogen dicht tot een uur of 00.30 slapen. De stad bruist buiten nog vele uren verder, maar wij krijgen er niet veel van mee en vallen als een blok in slaap. Tot later weer…

Na een heerlijke nacht in onze upgraded kamer vertrekken we wederom vroeg uit het hotel. Om vijf uur weer de wekker, ontbijt om kwart voor zes en in de auto om kwart over zes weer fris en fruitig in de auto. Het is de eerste kilometer nog een beetje oppassen want het heeft vannacht voor het eerst deze rally gevroren. Toch een klein beetje flash back naar vorige jaren.

Het gas gaat er bij de hele groep op, we moeten immers de boot halen en die wacht niet.. althans deze niet ;-). Leuk om als groep ´samen´ te rijden. Half acht staan alle auto’s van de deelnemers op de boot, de fotograaf heeft last minute niet helemaal goed gekeken en staat bij een andere boot… gelukkig gaat ook deze boot richting Schotland. Op de boot nog even op de foto met de Engelse hulphonden.

Na een redelijk relaxte 2,5 uur en met hulp van andere reisziekte pillen (met dank aan één van de andere teams!) staan we weer op vaste bodem in Groot Brittanie, in Cairnryan. De maag van Esther was dit keer zo relaxed dat we een heerlijke panini pesto mozarella hebben gegeten aan boord. We verwachten immers een lange route. We rijden gezamenlijk naar de parkeerplaats voor een groepsfoto en starten om de paar minuten voor de eerste klassementsproef van de dag. Onderweg schieten we mooie plaatjes.

We hadden best wel een domper van de uitslagen van de afgelopen dagen en rekenen wat af op het moment. Toch de formule aanpassen? Wisselen tussen navigatiesystemen? Het antwoord hebben we nog niet gevonden.

De rit wordt steeds mooier, we zetten koers naar de Schotse Hooglanden met een klassementsproef op ideale tijd. Bij ieder coördinaat dat we krijgen, krijgen we gelijk de opdracht om af te tanken. In de binnenlanden zijn immers weinig tankstations te vinden. Na een mooie route komen we op onze berekende tijd aan op het tankstation. We krijgen 10 minuten pauze om voor de inwendige mens te zorgen en beginnen snel met het berekenen van de ideale tijd voor de volgende route. Een korte route en dus gaat gelijk het gas erop want er is weinig tijd om eventuele tijd goed te maken.

Onderweg pauzeren we kort, ook om nog wat foto’s te maken van de geweldige heuvels met prachtig uitzicht. We waren niet alleen op die parkeerplaats, ineens zagen we een heuse Schotse hoogland muis … Esther heeft m vastgelegd….

• 

• 

• 

Halverwege komen we in een lange rij auto’s terecht die allen achter een grote vrachtwagen hangen. Vijf rally auto’s voor ons en wij sluiten de rij. Ik probeer via alle kanalen van het bakkie de vrachtwagen chauffeur te bereiken, Ilse licht in een deuk als ik voor de 31e keer “Hello Mister truckdriver door de microfoon roep… maar tevergeefs… het duurt tot 10 kilometer voor het eindpunt totdat hij ons er allemaal langs laat. We doen ons best om onze tijd nog te halen en dat lukt precies!

Bij het eindpunt van deze route vragen we in het tankstation of ze onze stroopwafel willen ruilen voor iets lokaals Schots. We worden doorverwezen naar Colleen, een aardige dame van de winkel ernaast, zij wil vast ruilen… En jawel! Weer een opdracht vervuld!

Volgende routes zijn bedoeld om te genieten en dat doen we! Prachtige vergezichten, zoveel kleuren in de bergen en overal schapen en herten! Genieten in optima forma! We rijden gezellig op met de Duitse teams Disco Queens en Fast & Curious. Op de smalle wegen best fijn om een extra paar ogen voor ons te hebben die waarschuwen voor schapen en tegenliggers. Daarnaast vermaken we ons ook met hun gesprekken… die niet op lijken te houden :-). Beetje jammer dat de veerboot net weg voer toen wij aankwamen. Ook voor de Duitsers was het wachten… samen zijn we een boot later alsnog overgevaren. Gelukkig geen tijdrit deze keer. Dat had punten gekost.

Eind van de middag krijgen we een coordinaat binnen met de mededeling dat we daar eten. We zetten gelijk koers daarna en hopen op een rustige avond.

In het restaurant werkt Esther even snel we de website bij en gaat Ilse op jacht naar de – door het thuisfront bestelde – whiskey’s. Daarna lekker eten, Esther kies voor één van de lokale specialiteiten, Haggis! Nog lekker ook!

Dan weer de auto in voor de laatste twee etappes. Wederom prachtige routes die ons onder andere langs kasteel Eilean Donan brengt. We brengen de nacht door in een prachtig Schots hotel, drinken als groep nog een borrel in de bar en genieten van een zicht op een ‘uitslaapochtend’!

• 

• 

• 

• 

• 

We verlaten de plaats Sligo, waar we een prachtig hotel hadden. Het is wederom vroeg maar met ontbijt en koffie/thee in onze maag komen we een heel eind. Vandaag starten we als een van de eersten. We rijden direct een ideale tijd rit. Het is vroeg en rustig op de weg. Het klassement is binnen en we staan 8e. Daar zijn we natuurlijk helemaal niet gelukkig mee en dus gaan we proberen nog een betere plek in het klassement te veroveren deze week. Naar aanleiding van de eerste uitslagen hebben we onze formule aangepast, kijken of we hiermee een betere ideale tijd kunnen berekenen, we gaan het zien de komende dagen. De laatste – meest spannende etappe van dag 3 ontbreekt helaas nog – die volgt later. Voorlopig klassement na dag 3 is een zesde plaats!

We arriveren op onze eerste coördinaat , veel auto’s zijn heel snel daar echter achteraf blijkt dat we massaal te vroeg waren. Slechts een enkel team heeft goed gereden, beetje jammer, ondertussen dat we daar staan te wachten op alle teams besluiten we even naar het dorp terug te rijden om te tanken. Esther raakt aan de praat met de plaatselijke tankstation houder, iets wat eigenlijk continue gebeurt. De Ierse bevolking is super aardig en vriendelijk en iedereen wil weten wat we aan het doen zijn. Of ze denken ook vaak dat we verdwaald zij hahaha…

We verzamelen op een parkeerplaats, Ronald van team Recycle deelt Belgische pralines uit en gaan met alle teams tegelijk naar boven waar de fotograaf alle auto’s fotografeert en filmt.

We zijn bij Teilean Croaghlin, Sliabh Road, er lopen vele schapen op de weg en eenmaal boven waait het gigantisch, maar het uitzicht is fenomenaal. We maken prachtige foto’s en dan start een route met blinde kaart / instructies. Een leuke rit met opdrachten. Zowel route rijden als opdrachten oplossen. Eerste uitdaging is het vinden van The Grotto, een smal supersteil verbindingsweggetje wat ons naar de L5055 brengt.

• 

• 

• 

• 

Daar spreken we een lokale imker die ons helpt met het plotten van de herkenningspunten in de rest van de route, beetje hulp is best handig 😃. De route brengt ons naar een smal weggetje wat we mogen rijden indien mogelijk. Na ons avontuur van begin van de week beginnen we voorzichtig aan deze onverharde weg. Al snel komen er vier teams terug naar beneden, niet te rijden voor een verlaagde Audi. We rijden langzaam achteruit want het is weer lekker smal en rijden met deze groep de rest van de route. Nog een tussenstop omdat een van de Duitse auto’s zonder brandstof staat. We navigeren verder en genieten van prachtige natuur zoals de watervallen van Assaranca bij Ardara Maghera.

We zitten op kanaal 30 met het bakkie. De Nederlandse deelnemers hebben hun bakkie stuk dus we doen nu mee met de Duitse vrienden, heel leuk en gezellig om mee te luisteren en soms ook heel handig en veilig wanneer ze voor ons rijden en gevaar duiden als schaap op de weg of tegemoet komend verkeer.

Vervolgens krijgen we de volgende route, een prachtige route langs de kust. Dat is ook de opdracht, rijdt zo dicht mogelijk langs de kust …. we hebben alle mogelijke routes genomen, soms over het erf van mensen, soms doodlopend en soms niet begaanbaar voor een verlaagde Audi …. maar het was echt prachtig . Beetje jammer dat net vandaag onze lescam niet heeft gefunctioneerd, gelukkig hebben we vele foto’s. Helaas kunnen we dan ook de twee nood stops van vandaag niet reproduceren. Eerst een tegemoetkomende auto op een one way route die na de bocht ineens daar was….de ABS deed zijn werk en later hebben we die nog een keer willen testen toen er uit het niets een hond de straat over rende… die heeft veilig terug kunnen rennen en ook wij zijn daar zonder kleerscheuren vanaf gekomen.

Er volgt nog een route zonder opdracht en de laatste route is er een met ideale tijd richting Belfast. We komen redelijk op tijd aan 19 u bij het hotel. Een kwartier voor aankomst stoppen onze verstralers koplampen en bakkie ermee….vervelend want dat grote licht is super fijn om mee te rijden in het donker.

Bij het hotel krijgen we direct hulp van Matthias van team Frostbeule en Chris van team Seedorf, beiden hebben ze er verstand van. Motorkap open, zekeringen checken en uiteindelijk op zoek naar de zekeringenkast in de auto. Hij wordt gevonden onder het stuur, een nieuwe zekering wordt geplaatst en yes alles functioneert weer. Wij blij 🙂 Nogmaals dank jullie wel heren!!!

Iets minder blij werden we van het feit dat we onze hotelkamer open deden en deze bleek gebruikt en niet schoongemaakt. We troffen een beslapen bed aan, een smerig gemaakte douche met alle handdoeken op de grond, bierglazen en een prullenbak vol McDonalds afval en zo rook de kamer ook ;(… wij weer terug naar de receptie. Honderd maal excuses natuurlijk en we kregen een upgrade in een ander deel van het hotel. Nieuwe kamer, fris schoon met een heerlijk bed. We hebben lekker maar ook weer kort geslapen….uitslagen moeten nog binnenkomen, hopelijk stijgen we in het klassement….

De dag is weer vroeg gestart. Ontbijten doen we via een ontbijtpakketje mee de auto in, helaas weinig voedzaam en geen koffie 😬 Voor vertrek gaan alle auto’s op de foto voor het fantastische hotel. We rijden het eerste coördinaat met een ideale tijd vanaf Dublin.

• 

We rijden enkele minuten in en om zo vroeg goed wakker te worden, willen we koffie halen. Langs de snelweg stoppen we even, alleen dat even blijkt achteraf niet zo n goede zet, het kost ons te veel tijd. Vervolgens rijden we tolpoortjes voorbij maar kiezen de verkeerde lane in de snelheid en zitten daarmee op de verkeerde weg. We balen, dure punten….

Wat wel hilarisch was bij aankomst van de tolpoortjes waren de legendarische woorden van Esther ” hè, het ticket loket zit aan de verkeerde kant dat is onlogisch” whahahaha… voor hier natuurlijk hartstikke logisch. We hebben er hard om gelachen. Gelukkig is Esther niet alleen… Ilse draait consequent links en rechts om.. niet op de weg, maar wel in de systematiek… Dus aan de verkeerde kant inhalen is in haar bewoording nog steeds rechts inhalen 🙂

Bij aankomst van het coördinaat ontvingen we een nieuwe …. we krijgen een route door het binnenland naar de westkust. We rijden naar de klippen van Moher en krijgen een half uur pauze….we maken prachtige foto’s, waaien er gigantisch weg en vervolgens vervolgen we onze weg ….gratis douche ook trouwens.

Ilse volgt overigens ook haar eigen wc route …. aan het eind van de week zal ze er een heuse compilatie van maken, wordt vervolgd…..

We mogen de meest fantastische kustroute volgen, de Wild Atlantic Road… wat een feest en wat treffen we het met het weer. Zon , ook regen en veel regenbogen komen we op de route tegen.

De volgende opdracht is voor sommige een lastige. We zoeken een bepaalde weg met nummer L54354. We hadden op internet laten opzoeken dat er een steen bij moest liggen met tekst , we vonden deze op de route en reden de route….

Tot dat we bij gate 7 kwamen, in de stromende regen probeerde Esther het hek te openen maar dat bleek met geen mogelijkheid te lukken. Andere deelnemers probeerden het ook maar helaas …iedereen keerde terug, behalve wij. We hebben mannen van de energie centrale gevraagd ons te helpen maar het hek ging niet open, ook niet omdat er aan het einde van de route obstructions waren. Ondertussen trouwens wel heel veel schapen gezien, die staan volop op de weg de afgelopen dagen.

We moesten dus keren maar we vonden nog een route binnendoor. Ondanks borden danger, no tresspassing, no unauthorized people, rijden we door, immers de mannen van de centrale zeggen dat het kan en wij zijn stoer. We gaan vol goede moed de route in. Maar al snel wordt de weg slecht en belanden we in modder… Ilse vindt het echt a-relaxed , zeker omdat de onderkant van de auto diverse malen te horen is…. Ilse wil terug en ook Esther sluit zich daar bij aan en we gaan keren. Ondertussen hadden we wel contact met de organisatie en met een team met trekhaak, just in case we echt niet meer weg zouden komen…. we zijn er op eigen kracht uitgekomen maar het heeft wel veel tijd gekost….op naar de volgende route, een blinde kaart route. Dat ging prima!

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Het werd een lange dag. Want vervolgens kregen we een route over de Sheeffry pas, volgens veel deelnemers een enorme uitdaging in het donker, maar ons viel het erg me. Als laatste een lange route over de N59. Gezien het tijdstip, het was inmiddels na 19u hebben we overwogen om tussendoor te eten, uiteindelijk toch besloten door te rijden. Het weer werd steeds slechter en we wilden graag enigszins op tijd in het hotel zijn. Het was even puzzelen, er zat namelijk een klein addertje onder het gras..Maar we hebben we scherp geacteerd en de juiste route gekozen, nog wel twee uren sturen maar goed afgelegd. Onderweg de organisatie gebeld en ons diner veilig gesteld. We wisten dat we net 21 u niet konden halen, super hotel die netjes iets over 21 uur alsnog een heel fijn diner voorschotelde.
Na het eten nog even bloggen en snel slapen om uurtjes te maken….

• 

• 

•