De overtocht
We zitten nog steeds op de boot… 16 uur mogen varen naar het mooie Patras. Rond 1230 uur mogen we van boord! Het was me het nachtje nog wel … de slappe lach krijgen allebei rond half vier s’ nachts… enerzijds door de kou, tjonge wat hadden we het koud in de hut en anderzijds omdat er elk kwartier een mevrouw het nodig vond om door de luidsprekers in het voor ons compleet niet verstaanbare Grieks iets te vertellen… de hele nacht door …. Om vervolgens rond half zes in slaap te vallen en om 8 uur weer wakker te worden. Tijd om te ontbijten… Wel een kleine tegenvaller, onze collega rally rijders zouden gezellig een drankje komen doen.. maar ze konden onze kamer niet vinden L…. Maar goed ook haha… een van ons had een geweldig charming huispak aan… niet om aan te zien natuurlijk!

Dagwinnaar
Na het ontbijt, vlak voor het aanmeren van de boot horen we het klassement van de dag ervoor (derde dag)… en wat blijkt, we worden gedeeld eerste. We delen onze plek met team Vlinderkind Luth – Tangenberg, ook gefeliciteerd! We worden in het zonnetje gezet en ontvangen een mooie beker! We zijn blij en werken hiermee nog steeds aan een top drie positie!

Goede doel
Graag vragen wij (nogmaals) aandacht voor Stichting Vlinderkind. Wij rijden deze rally voor het goede doel. Er rijden ouders en ook een opa mee van vlinderkinderen. Heftig om te horen hoe hun leven eruit ziet. Er is veel geld nodig voor onderzoek. Ontzettend gaaf om te zien hoeveel mensen al gedoneerd hebben. Ook heel gaaf om te zien is hoe wij gesteund worden via social media, soms gewoon niet bij te houden! Echt fantastisch. Echter, mogen we je vragen, heb jij nog niet gedoneerd, en kun je iets missen, zou je dan ajb wat willen overmaken op nummer

NL63RABO 0306 8101 15
 tnv E Lub/ I Heinsman / vlinderkind / mysteryroad. Namens Vlinderkind hartelijk dank!

Van boord
De coördinaten werden cryptisch uitgereikt en aan boord door ons uiteindelijk in de juiste volgorde gezet. Tegelijk krijgen we wederom foto opdrachten. Dankzij de grote hoeveelheid vrienden, familie en collega’s krijgen we alle juiste antwoorden door ge-appt. Heel erg fijn! We zijn er blij mee! We vertrekken bij de douane naast het schip, eerste locatie Kalamatras. Onderweg zien we grote vuilnisbelten, honden karkassen langs de weg, armoede, en het valt ons op dat alles op een gewone dinsdagmiddag uitgestorven lijkt. Alle winkels dicht en straten leeg …? De temperatuur hier is fijn, zo’n 10 graden. We zijn erg druk aan boord, drie navigaties bedienen die allemaal een andere kant op willen, foto herkenning onderweg, alle app’s , mails , facebook en twitter bijhouden, en daarnaast de Griekse rijstijl ‘ontwijken’… haha… tis nog erger dan Parijs en Amsterdam.

Old road
De volgende opdracht is om naar het gegeven coördinaat te rijden via de “OLD ROAD”. Een opdracht, wat later blijkt, nogal wat commotie over ontstaat. Het is belangrijk vooral deze oude route te rijden. De helft van het team kiest toch voor de snelweg omdat hun navigatie hen deze kant op stuurt. Enfin, het was wederom een prachtige route door de binnenlanden van Griekenland! Spannend werd het helemaal voor het team Rabogirls toen we plots staande werden gehouden door drie politie agenten met bivak mutsen op en een pistool op ons gericht. Ze kwamen naar onze auto gelopen. Na wat uitleg van onze kant, iets met charity, twenty teams, waiting for us… mochten we na uitleg wat we allemaal in de auto hadden toch onze weg vervolgen… met als nabrander vanuit de politie: ‘Nice car’ J ….Kostte ons natuurlijk weer 5 minuten van het klassement maar we waren al lang blij dat we mochten gaan!

Tijdzone
Het valt de dames zwaar dat we hier in Griekenland in een andere tijdzone zitten… tjonge, wat een geklooi met de navigaties die nog op Europese (lees Nederlandse) tijd staan… haha … dat geeft soms hilarische momenten… maar het kwartje valt vandaag redelijk snel, dus dat probleem ook weer opgelost!

Athene
Het laatste coördinaat leidt ons naar Athene stad. Kon je nog niet zo goed rijden, dan leer je dat hier wel… haha… we hebben ons ook hier weer bescheurd van het lachen, wat een rijstijl. Esther stuurde de auto foutloos de stad in en met vier paar ogen hebben we het verkeer en de verkeerslichten geprobeerd te volgen… wat een uitdaging!
Wat een prachtige stad en fantastisch hotel (Royal Olympic) heeft de organisatie voor ons uitgekozen. We kijken vanuit de kamer en vanuit het restaurant op de zevende verdieping op de Acropolis. Adembenemend mooi! En het beste nieuws van de dag is toch wel dat we hier twee dagen blijven.
We mogen rond 21 uur aan tafel, en ook dat is fantastisch, we eten en drinken volop en er is veel leuk contact. Inmiddels gaat het lichtje uit… we gaan lekker slapen. Morgen hebben we een rustdag in Athene, wij kijken er naar uit!

Van start
We hebben een heerlijke nacht achter de rug in het Ferrari Hotel in Maranello. Na een nacht doorhalen in de auto was de luxe van een bed meer als genoeg om weer helemaal opgeladen aan de dag te beginnen. En de dag begint vroeg. Wekker om kwart over vier gezet, want om vijf uur moesten we uitgecheckt aan het ontbijt verschijnen. Klaar om te puzzelen naar het eerste coördinaat, samen met American Power en de laptop hebben we snel de oplossing gevonden om kwart voor zes vertrekt de eerste auto, in omgekeerde volgorde van het klassement. De snelste auto’s achteraan zodat we (hopelijk….) tegelijkertijd ergens aankomen… voor een boottochtje?

Nog even blazen voor vertrek (dagelijks ritueel) en we haasten ons naar de auto, want iedere dag moeten TomTom, Garmin, Ipad, Audi navigatie, GoPro, Droam en alle bijbehorende bedrading worden aangesloten. Helaas lukt ons dit nog niet helemaal soepeltjes….. Kort na vertrek hebben we alweer ruzie met de Droam…. , wederom lukt het ons met het knopje “OK” het apparaat aan te zetten. Het eerste coördinaat brengt ons richting Napoli….. de navigatie geeft aan dat het coördinaat buiten het gedefinieerde gebied ligt, we kijken elkaar aan…. en zetten dan toch maar koers naar het coördinaat en dat betekent de snelweg af terwijl alle andere team rechtdoor rijden óp de snelweg…….
We rijden via Florence, Rome richting Napels. Op route 1 zijn meerdere wegen te nemen en we moeten gokken. Gelukkig blijkt later kiezen we de juiste route. Garmin redt ons met de splinternieuwe update (dank Autobedrijf Anca!) en voor ons is de nieuwe route dus wel zichtbaar.

Lekke band?
Route 3 wordt gereden op basis van gemiddelde snelheid. Daarmee moet je de eindtijd bepalen. Afstand is natuurlijk vast gegeven. Deze is 166km. Gemiddelde snelheid moet worden gereden met 108km/uur. Dat is dus 1,53 uur. Dat even omrekenen naar minuten. Maal 60 dus, geeft je een reistijd van 92 minuten. Tel je bij de starttijd op en je weet je aankomsttijd. Kunnen jullie het volgen???? Appeltje eitje voor ons……. Nul strafpunten!
Bij de start van deze etappe krijgen we van de organisatie een vragenlijst met 20 vragen over Italië. We maken een foto en sturen het naar onze 150 familieleden, vrienden en collega’s die fungeren als backoffice (thanks!). Ineens piept het autosysteem en geeft bandenspanningsverlies aan… oh nee.. niet weer. Gelukkig hebben we VIP service onderweg vanuit team Brink Power Hoveniers. Zij bieden ons aan voor hen te gaan rijden zodat bij een evt echte lekke band, zij ons zullen helpen. Dank Wilco en Erik!

Asjemenou!
Wat hebben we weer gelachen. Banden team Frank en Manuel (een van de serviceteams) stonden bij het volgende coördinaat de rijders op te wachten. Esther was chauffeur op dat moment en parkeerde de auto bij het tankstation, de volgende stop. Dat is altijd een bijzonder hectisch moment. Je moet bellen met de backoffice, auto uitzetten, coördinaten en evt. andere instructies in ontvangst nemen, coördinaten omrekenen via de IPhone, ze vervolgens in drie navigaties zetten, plassen, tanken, koffie drinken, ideale rijtijden berekenen, evt. wisselen van chauffeur, kortom even stress omdat je daar maar max 5 of 10 minuten voor krijgt… Ilse als co driver dus druk met alle bovenstaande dingen. Esther stapt uit en legt Frank en Manuel uit welke bandenspanningsmelding we kregen. Ilse gaat stug door met haar lijstje afwerken. De auto wordt naar de luchtmachine gereden , verderop het terrein… de auto wordt daar geparkeerd en Ilse wil Esther wat vragen… Ilse kijkt op, hahaha asjemenou … zit er al drie minuten iemand anders naast me die de auto heeft weggereden… Esther had de sleutels aan Frank gegeven en Ilse had het niet door … hilarisch momentje weer J. Ook Esther bleef verbaasd achter….. in gesprek met Manuel had Frank de auto weggereden naar de luchtmachine… achter een grote bus. Waar was de auto gebleven???

Even genieten en geen tijdritten
Vanuit Napels gaan we langs de kust van de Middellandse zee naar Salerno. De etappes zijn zo mooi dat de organisatie heeft besloten om deze route tijdneutraal te maken… we mogen genieten van de prachtige omgeving, foto’s maken, toerist uithangen en rustig cruisen over een stuk van de Mille Miglia. En dat is bij de RaboGirls niet tegen dovenmansoren gezegd…. We nemen onze tijd en binnen mum van tijd hangen we achteraan in het peloton……
Op ons gemak genieten we van de cactussen, de palmbomen, de vergezichten over de Middellandse Zee. We kijken en worden bekeken.

Rond half vier krijgen we een SMS-je van de organisatie….. helaas missen we die allebei…. Om 14.52 uur bellen we in en horen we dat we uiterlijk 14.45 uur hadden moeten vertrekken. Tja, dat halen we niet meer. Vervolgens kiezen we nog een verkeerde route en komen we ergens op een klinkerweggetje terecht waar we even helemaal door elkaar geschut werden, wederom een kwartier vertraging. Oeps, of we om 18.15 uur bij de boot willen zijn, een reis van 3,5 uur. Onderweg wordt de druk nog verder opgevoerd in de onderlinge app groepjes, gaan jullie het wel halen, die boot? Dusssss zit niks anders op dan die voet op dat gaspedaal te plaatsen en iets meer kracht te zetten dan anders J…. We halen veel tijd in onderweg. Wederom overigens een andere route dan de meeste andere rally rijders (Garmin versus Tom Tom rijders). Een prachtige route met veel sneeuw brengt ons uiteindelijk tijdig naar Brindisi, waar de boot op ons wacht.

Grimaldi lines ferry
Tijdens de rit al met het thuisfront ge-appt. Welke boten gaan er vanuit Brindisi? Griekenland of Albanië lijken het meest voor de hand liggend. Het wordt Griekenland. Een overtocht van bijna 16 uur. We rijden in kolonne de boot op, hebben veel bekijks, er wordt veel gefilmd en daarna stationeren wij ons in onze hut. Een mooie grote (4 pers!) hut, prima!
Daarna volgt het eten, wellicht dat ze daar de volgende keer iets meer hun best op kunnen doen, de keuze was zeer beperkt, we vonden het allemaal niet zo heel lekker. En daarna lekker de hut in, alhoewel lekker? Morgen vertellen we er alles over!

Wat een fantastische start zaterdagochtend in Doorwerth! Het winterse weer zat alles behalve mee maar wat een enthousiasme en energie!

Hick ups bij de start en de eerste coördinaten
Al om acht uur werden we bij kasteel Doorwerth verwacht. In alle vroegte vertrekken dus, buiten was de eerste winterse neerslag gevallen. Bij het kasteel aangekomen eerst de technische keuring van de auto (check!) en de eerste briefing (check!) en socializen met de mede-deelnemers.
Daarna kreeg ieder team 1 minuut zendtijd om zijn/haar eigen verhaal te vertellen. We zijn benieuwd welk deel hiervan in de compilatie op SBS6 is terecht gekomen.
Inmiddels was het flink begonnen met sneeuwen en werd het voor ons een bijzonder hectische start. Familie en hond uitzwaaien en gedag zeggen en direct de coördinaten voor de eerste stop converteren via een app en invoeren op drie navigatiesystemen. Dat hadden we natuurlijk niet zo heel goed geoefend….. Via de Droam zouden we unlimited WIFI acces hebben, maar dat werkte ook nog niet……. Stressvolle start en daar gingen we…. Om 10u36 rijden wij vanaf de 4e positie de wedstrijd in!
De eerste etappe bestond uit 2 coördinaten én….. op het tweede coördinaat al direct een foto opdracht …. Oké, hoe werkt dat precies, even onze 150 secondanten inschakelen (inmiddels zijn er wel een stuk of 20 afgehaakt J)…. Gebouwen, bruggen, pilaren, alles werd onderweg bekeken, op zoek naar herkenbare punten die op de foto’s leken… bleek een lastige en tijdrovende opdracht …
Onderweg in België moest er natuurlijk een keer getankt worden, maar waarop past die slang nou niet in onze tank… euh, omdat dat wellicht een tankslang voor een vrachtwagen was J…. haha

Vlakbij het eerste coördinaat staan we massaal bij een open brug te wachten… hmmm gelukkig kwam er een mannetje ons vertellen dat dit toch echt nog wel 3 uur zou gaan duren… andere teams hadden minder geluk en kregen die melding niet en stonden daar dus inderdaad te wachten, te wachten, te wachten en te wachten. Samen met een aantal andere deelnemers vonden we voor onszelf een omweg en bereikte zo toch nog snel ons eindcoördinaat.

En dan de Wifi aan boord, geregeld door een Droam. Want ja, deze meiden posten, twitteren en re-tweeten, facebooken, whats –appen zich onder het rijden suf. Maar wat als de wifi het niet blijkt te doen… soort van paniek aan boord. Gelukkig bleek het slechts op te lossen door op het knopje ok te drukken.

Mc Esther en Ilse Drive
We zijn uiteindelijk negen dagen on the move, echter proviand mee voor waarschijnlijk negen weken. We vragen iedereen aan de ene kant op de achterbank in te stappen en aan de andere kant weer uit te stappen en gerust wat lekkers mee te nemen, we hebben immers voldoende. Zelf probeert Ilse koortsachtig haar Aquarius te drinken, maar hé waarom komt er nou niets uit het dopje J….Op een of andere manier zijn onze krentenbollen niet meer in trek, we begrijpen eigenlijk niet zo goed waarom niet J… Dus mede mysteryroad gangers, we hebben nog krentenbollen in de aanbieding!

Stemming zit er goed in onderweg
Tussen al het appen en bellen door moet er gestuurd worden, dat gaat opperbest en om en om…. En daar hoort natuurlijk ook gezellige (après-ski) muziek bij….dus zo klinkt er al snel “lik maar aan mijn lolliepop” en “pannenkoek in mijn onderbroek” door de boxen heen. Wat een lol …
Met de après-ski in de auto zetten we vaart van Calais naar Reims. Vanaf Reims gaat de rit richting Grenoble. Onderweg wat sneeuwbuien, maar wij blijven de meeste sneeuw voor, in tegenstelling tot de laatste teams die achter de sneeuwschuivers aanrijden.
Volgende etappe gaat naar Gap. De Rabogirls maken een afwijkende keuze voor de rit en gelijk hangt het thuisfront aan de lijn…. Big brother is watching you ;-)….. Maar de keuze werpt zijn vruchten af. Al glibberend rijden de eerste 15 km omhoog over de route Napoleon. Af en toe even spannend bij een stoplicht, want komen we nog weg? Of wordt het in de sneeuwstorm sneeuwkettingen leggen???? Maar dan…… verdwijnt de sneeuw en rijden wij over het zwarte asfalt fluitend naar de finish!!! De overige teams kiezen voor de route onderlangs en hebben de volledige rit sneeuw.
Doordat wij vrij makkelijke hebben kunnen doorrijden, treffen we de ‘koplopers’ in Gap. Wel weer leuk om de jongens van de American Power te zien. Ook CP2 Fieldmarketing zeggen we even gedag. Vervolgens zetten wij, in tegenovergestelde richting dan de rest – de reis voort. Richting de bergcollen! De rest gaat richting Sisteron. De weg is mooi…. De hoogteteller stijgt…. En stijgt….. en stijgt….. We passeren een bord met informatie over 5 bergpassen, drie zijn er dicht. We gunnen ons geen tijd om even goed te kijken en rijden door….. Volgende info bord geeft 3 (van de 3) bergpassen als gesloten aan…. Optimistisch als we zijn zetten we door…… Volgende bord…. Slechts 1 bergpas gesloten. Jeeeeeehhh onze route gaat vruchten af werpen, want in theorie zijn we 40 minuten sneller als de rest…. Maar dan….. COL FERMÉE….
We hebben geen zin om dezelfde route terug te rijden en kijken op de kaart. Alternatief is via Italië. Snel met het thuisfront gebeld en het is een mogelijkheid! We rijden verder omhoog en omhoog en omhoog. De col is open, maar de weg wordt wit, heel wit en de sneeuwwallen hoog, de wifi doet het al een paar uur niet meer en we rijden in niemandsland. Op 2000 meter passeren we de Italiaanse grens, prachtig wit!!! Via de andere kant van de berg ‘snel’ naar beneden over de 8000 haarspeldbochten. Alsof we nog niet voldoende kilometers maken (ruim 2100 in de afgelopen 24 uur) plakken we deze 187 kilometer er met dit alternatief aan.
Beneden aangekomen komen we erachter dat de laatste 40 kilometer van deze barre tocht alle deelnemers tegen te komen omdat we na het afmelden weer terug mochten. Zucht … wat een ellende, nog meer haarspeldbochten. Zat niets anders op dan het gas vol in te drukken en zo snel als mogelijk die 40 kilometer berg achter ons te laten… hmmm , de ideale tijd was hier 70 minuten, wij stonden binnen 60 minuten beneden. 10 minuten te snel, dus 20 van de maximaal 20 punten aftrek L … , maar wel de aandacht van alle andere deelnemers.

Ruzie met de tolpoortjes
We weten het zeker, onze carrière zal niet liggen bij het tolpoortjesbedrijf… tjonge, daar moet je bijna voor gestudeerd hebben. Zo rijden we diverse malen verkeerd over de snelweg zodat we heen terug en nog eens heen en terug moeten door de poortjes, weten we vijftig euro ‘te wisselen’ in kleingeld (en het uit het bakje te peuteren terwijl er tien wachtenden achter u staan) en gaan soms poortjes per ongeluk van zelf open en als je dan door wilt rijden gaat ie toch weer bijna dicht L …. Dat gaat lekker ….
Frankrijk vs Italië
Na de snelle afdaling onderweg naar Monte Carlo, waarschijnlijk hebben we daar een wereldrecord verbroken, we zijn er slechts 5 minuten geweest, dat zullen er weinig ons nadoen. Op naar Italië (alweer? … ja alweer J). Er ligt een prachtige snelweg, het leek echter meer op een formule 1 circuit… wat een hoeveelheid bochten, en dan toch gewoon 130 mogen rijden (oké oké afgerond misschien 137)… Vliegend over de weg genieten we van prachtig uitzicht, heerlijk zonnig weer. We rijden naar Maranello. ‘s Middags bezoeken we het Ferrari museum en daarna kregen we een bustour over het circuit en bezochten we de fabrieken van Ferrari, een leuke middag. Vervolgens uitgeput naar ons hotel op 4 km afstand, even eten en dan echt lekker slapen! Een kort nachtje, om 05.00 uur worden we uitgecheckt en wel weer verwacht aan het ontbijt.

Frankrijk vs Italië
Na de snelle afdaling onderweg naar Monte Carlo, waarschijnlijk hebben we daar een wereldrecord verbroken, we zijn er slechts 5 minuten geweest, dat zullen er weinig ons nadoen. Op naar Italië (alweer? … ja alweer J). Er ligt een prachtige snelweg, het leek echter meer op een formule 1 circuit… wat een hoeveelheid bochten, en dan toch gewoon 130 mogen rijden (oké oké afgerond misschien 137)… Vliegend over de weg genieten we van prachtig uitzicht, heerlijk zonnig weer. We rijden naar Maranello. ‘s Middags bezoeken we het Ferrari museum en daarna kregen we een bustour over het circuit en bezochten we de fabrieken van Ferrari, een leuke middag. Vervolgens uitgeput naar ons hotel op 4 km afstand, even eten en dan echt lekker slapen! Een kort nachtje, om 05.00 uur worden we uitgecheckt en wel weer verwacht aan het ontbijt.