Monsteretappe naar de FINISH! – vrijdag 8 febr en zaterdag 9 febr

Geplaatst op 10 februari 2019 door Esther

De laatste etappe start op vrijdag 8 februari. Op voorhand weten we dat we de nacht overslaan en dat ons een monstertocht te wachten staat! Want van Jyväskylä naar Praag is het ruim 2000 kilometer rijden en een bootovertocht van Helsinki naar Tallinn.

Deze boot hebben we de avond van te voren gelukkig al geboekt. Ondanks dat we pas tegen 12 uur ’s avonds in het hotel waren, besloten we om al uit te zoeken welke rederij we moesten hebben. En…. We hebben weer fast lane tickets gevonden! Wat een lol hebben we daar op voorhand toch altijd weer over… We verwachten dat geen enkel ander team deze optie heeft gekozen en dus verheugen we ons op de verbaasde gezichten 😊

Om 2 uur ’s nachts gaat het licht uit en dus voelt het vroeg, heel vroeg als de wekker om zeven uur weer gaat. Eigenlijk niet helemaal de gewenste voorbereiding voor deze monsterrit. We ontbijten uitgebreid want voorlopig is er geen tijd en ruimte om uitgebreid te stoppen. Vervolgens alles de auto in…. die deze nacht in de parkeergarage van het hotel heeft gestaan. Ook wel een keer fijn dat alles ontdooid is 😊

Het heeft gesneeuwd vannacht en het is glad in Jyväskylä… We draaien rond 9 uur de snelweg op en zorgen dat we vooral kilometers maken! We moeten immers de boot halen en hebben maar een half uur speling, ondanks dat de organisatie de vertrektijd een half uur vervroegd heeft. Onderweg snel tanken en in Helsinki goed uitkijken naar de juiste vertrek terminal. We sluiten als laatste auto aan in de incheck rij voor de boot… maar dan… wat een lol, we krijgen een priority ticket voor aan de spiegel en mogen alles en iedereen voorbij rijden. Binnen !!! Bye bye zwaai zwaai… we zetten de auto helemaal vooraan, beneden in de boot neer. Zometeen in Estland zijn wij de eerste die eraf mogen! Snel uit de auto en de boot in, op zoek naar de kapitein voor de eerste opdracht. Hele boot afgezocht, maar helaas… de kapitein zit al in de stuurhut.

Het is druk aan boord en dus besluiten we rustig in de conform lounge te gaan zitten. Een goed bestede 20 euro, gratis drankjes en versnaperingen. Én een super vriendelijke hostess die nog tot 2-maal de kapitein belt om te vragen of hij alsjeblief naar benden wil komen. Maar ook haar lukt het niet. Dan gaan we maar voor het alternatief.. een foto met zijn foto… het blijkt niet goed genoeg te zijn. Een ander team was heel vroeg op de boot en heeft de kapitein wel gevonden.

Voor de bierviltjes contest gaan we wederom naar de ferry crew. De aardige hostess stuurt ze een collega naar het magazijn onderin de boot om een bierviltje uit Estland te halen. Yes! Die hadden we nog niet!

Om 14 uur Finse tijd volgt de volgende opdracht.. Een Sodoku opgave. We hadden onze Back Office reeds geïnformeerd en ontvingen al allerlei tips en hulpmiddelen. Na 90 seconden hebben we onze oplossing ingestuurd! Net geklopt door een ander team, maar toch een goede tweede!!! Onze back office dubbelcheckt de uitkomsten, geen speld tussen te krijgen! Wederom dank!!!

We naderen Estse bodem en gaan richting auto. Als één van de eerste de boot af, gas erop en snel liggen we al 20 kilometer voor op de overige deelnemers. We vliegen over de door Europa gesponsorde Estse wegen, spiegelglad en goed te berijden. Onderweg verbazen we ons over de netheid van de omgeving en tankstations en de vriendelijke mensen. Vooraf waren we beiden regelmatig gewaarschuwd voor deze landen, maar wij merken er weinig van.

Op de boot kwam de volgende opdracht al binnen, een foto maken met een politie agent in Riga, geboeid met handboeien. En een CarPorn film maken. Deze laatste opdracht zetten we snel door naar Jurgen van Hoof, onze vlogger die al over het nodige beeldmateriaal beschikt! Topper!!!

Voor de politie opdracht brengen we eerst alle politie stations in beeld, daarna bellen we er een aantal om zeker te zijn dat het politiebureau open is als we daar begin van de avond aankomen.

Het is rond 20 uur als we Riga binnenrijden, in de stad is de weg slecht en vol met sneeuw en ijs. We vinden het politiebureau en moeten aanbellen om binnen te komen. Vijf politieagenten kijken ons streng aan, we leggen onze opdracht uit, hebben zelfs Google Translate ingeschakeld. Na enige overredingskracht, krijgen we ze gelukkig zover! Yes! Mission accomplished!

We gaan wat eten bij de McDonalds voordat we koers zetten naar Lodz en Warschau. Esther valt inmiddels om van de slaap en pakt een kussen om wat bij te slapen… het zal nodig zijn! Onderweg wordt er één keer gestopt om goed op de kaart te kijken. Wit Rusland mogen we zonder visum niet inrijden en dus moeten we de route goed in kaart brengen!

De opdrachten voor Warschau en Lodz komen ook binnen! Zoals gebruikelijk zetten we ze gelijk door naar onze Back Office. We moeten een foto maken van het hele team met de actuele dienstregeling op het centraal station in Warschau, Bigos (een Poolse stoofschotel) bestellen in Warschau en het bonnetje doorsturen. Vervolgens moeten we daarna door naar Lodz om 4 verschillende kabouters te fotograferen met één van de teamleden erop.

Back Office gaat direct aan de slag met alle opdrachten. Foto’s van de kabouters komen al snel de Whatssapp groep binnen, inclusief de kaart en adressen. Echt super! De opdracht met Bigos is voor hen wat moeilijker en dus gaan de dames zelf hiermee aan de slag. Restaurants worden gebeld en gemaild, maar er volgt weinig reactie…. Dan maar deze kennis gaan halen bij het Hilton Hotel. We krijgen een adres in Warschau.

Net voor Warschau wisselen we nog snel, Esther heeft even heerlijk een uurtje geslapen en kruipt weer enigszins fit achter het stuur. De opdracht met dienstregeling op het station is snel uitgevoerd en we rijden door naar het adres van het restaurant voor Bigos. Helaas… ze hebben het niet, maar hun dependance wel. YEEEHHHHHH. In een prachtig pand vinden we een hip restaurant! Dito hip uitgangspubliek en forse bodyguard… EN BIGOS!!!! YES! Conform opdracht posten we het bonnetje in de Whatsapp groep… Tja.. de groep achter ons, weet nu precies waar ze heen moeten rijden.. dat is een beetje jammer… Maar dan de bigos, let wel om 5.30 uur, een stinkende auto, het zag er ook een beetje tja hoe zullen we het zeggen , diarree achtig uit, maar Esther bestempelde het als een heerlijk ontbijtje haha … Ze heeft er van genoten. Ilse daarentegen ging op zoek naar een croissanterie in de volgende plaats Lodz en heeft daar haar ontbijtje gescoord. Zo gingen we met volle maagjes weer verder op onze tour.

Er volgt een nieuwe opdracht voor Lodz, de volgende plaats die we gaan bereiken, dank voor de Back Office (Hans) die in het midden van de nacht alle kabouters traceert met kaart en adressen aanlevert. De opdracht was immers om met 4 verschillende kabouters op de foto te gaan en die hadden zich verstopt in heel de stad. Lekker ook al dat een richtingsverkeer in Lodz maar we waren dus goed voorbereid namens de Backoffice en zo hadden wij binnen no time 4 kabouters op de foto….We tanken wederom, gooien er weer een grote koffie in en door…. Op naar Praag joehoe….

We rijden dwars door Polen, de weg wordt langzaam beter… Het laatste uur hebben we het erg moeilijk, we rijden al 29 uur non stop … en dat na anderhalve week zware inspanning … blij als we om 14 uur het hotel in Praag bereiken. Een prachtig hotel! Maar voor we het hotel bereiken, kunnen de dames zich niet bedwingen, want immers jullie genieten allemaal van onze zangkwaliteiten, we besluiten een video tijdens het rijden op te nemen met als titel… We are the champion! Want stel je nou eens voor dat we gaan winnen, dan hebben we toch mooi een video …. Een andere opdracht was voor het bereiken van Praag een CarPorn film van de auto te hebben gemaakt. Voor wie niet weet wat car porn is, kijk eens op Youtube (zijn wij ook geweest haha)… Onze Jurgen van M54 Beeldcreaties heeft ons geholpen , is ein ganz tolles Film geworden. Wellicht zien jullie hier nog iets van terug in de vlog haha

Bij aankomst blijkt het hotel geen parkeerfaciliteiten, niet heel gek als je als hotel midden in de stad ligt en moeten we 1,5 km verderop parkeren. Daar maken we dan direct gebruik van een heerlijk Italiaans restaurant om te lunchen. In het hotel aangekomen checken we de post, we verwachten namelijk post uit Nederland met… bierviltjes. Juist ja… de laatste opdracht! En ook deze gelukt lieve Back Office!!!

Vervolgens rusten we wat uit op de kamer, nemen we een douche en bad en kleden we ons feestelijk wit aan voor het Ziegersdiner … vanavond wordt bekend wie de winnaar wordt van Rallye8000 2019…. Er wordt een ganzendiner geserveerd … en ja ja voor Ilse kip met rijst haha… de spanning stijgt, ook vanuit de back office krijgen we veel appjes dat ook daar de spanning stijgt, Zo rond 2130 uur komt dan eindelijk de uitslag ….

JAAAAAAAAAAAAAAAAAAAHHHHHH… we blijken winnaar van deze editie van de Rallye8000… Hoe fantastisch is dat… als enige damesteam en dan ook nog eens Nederlands tussen alle Duitsers en Zwitsers… we zijn super super blij! En tegelijk zijn we uber moe .. wat een heftige anderhalve week, we vallen zowat met de neus in de gans dus moeten we echt naar bed, waar we dan ook direct in slaap vallen en doorslapen tot we wakker worden van de wekker waarbij we allebei de gedachten hadden, wie heeft die wekker midden in de nacht gezet? Haha… bleek gewoon 7 uur en dus opstaan….

Zondagochtend, de laatste dag breekt aan, we ontbijten uitgebreid en dan worden we om 9 uur buiten verwacht onder de Ziegersboog… hier wachten we op de overige deelnemers en om 10 uur is het dan zover, een kort interview en vervolgens vertrekken we vanuit Praag naar Nederland, Appeltje eitje natuurlijk na ruim 8000 km… We veranderen onze auto direct in een Rabo office en zijn gedurende de hele dag aan het werk, MT s voorbereiden, emails weg werken, rapporten lezen en vervolgens blog schrijven, fotos uitzoeken en versturen en zo ook de films naar Jurgen voor het maken van de vlogs… Hier eindigt onze fantastische reis… wat hebben wij genoten en veel meegemaakt, wij hopen dat wij jullie een beetje mee hebben kunnen genieten van onze blogs en vlogs. Graag maken wij iedereen attent op het feit dat er voorlopig nog steeds gedoneerd kan worden voor het Nationaal Ouderenfonds. Eind feb / begin maart zullen wij de eindstand bekend maken en zullen wij de cheque gaan overhandigen aan Daan Krijger van het Nationaal Ouderenfonds! Dus heb je nog niet gedoneerd, doe het nu! www.ascoldasfire.nl/doneer-nl

Van Lapland in de lappenmand…. – dag 9

Geplaatst op 7 februari 2019 door Esther

Van Lapland in de lappenmand… een spannende dag vandaag.. misschien zelfs een beetje te spannend voor deze twee dames… en dat gebeurt niet vaak

De dag begon vroeg. Na drie dagen Muonio pakken we de auto weer in, althans dat is de bedoeling. Het is nog steeds koud, écht koud, ’s nachts nog steeds beneden de -30 graden Celsius. Na drie dagen in deze koude vindt de skibak het welletjes en besluit niet meer open te gaan. Alle bepakking in de auto dus, gelukkig past het. We rijden bij ons knusse houten huisje aan het ijsmeer weg om te ontbijten in het restaurant van het hotel. Helaas komen we de heuvel richting het restaurant niet op… snel naar binnen rennen om een grote sterke auto te halen die ons even snel het heuveltje op kan trekken.. Veel zin om sneeuwkettingen te leggen bij -30 hebben we namelijk niet.

De sleepkabel is snel gelegd en binnen no time staan we voor het restaurant. We ontbijten en zorgen voor koffie voor onderweg. Om half acht checken we uit en rijden we richting Levi om te gaan ballonvaren. We zijn er klokslag half negen… de luchtballon wordt uitgerold en alles wordt klaargezet om te vertrekken. Esther twijfelt even of ze wel wil instappen, want er is weinig zicht, veel wolken en het sneeuwt een beetje. Maar de ballonvaarder is overtuigd en wil door de wolken heen, daarboven schijnt de zon.

Met z’n 11-en stappen we in en in sneltreinvaart gaan we omhoog. De wind pikt de ballon op en we ‘varen’ snel boven de wolken. Prachtig in het zonnetje en met behoorlijk tempo drijven we met de wind mee. De ballonvaarder besluit om wat lager te gaan vliegen om elanden en rendieren te spotten… We vliegen laag over de boomtoppen heen.. En dan…. gaat het fout… grandioos fout… we raken eerst een paar boomtoppen, maar blijven hoogte verliezen.. vliegen recht tegen een paar bomen aan. Paniek, iedereen onder in de mand en bakken sneeuw en takken vallen in de mand. Gelukkig pakt de ballon op en pakken we hoogte. We vliegen verder, maar het plezier is even weg. Koude voeten van de sneeuw in de mand en de spanning… Er blijft onrust bij de ‘bemanning’, de gasflessen zijn bevroren en vol spanning turen ze naar beneden en op hun navigaties… We krijgen geen informatie en worden zelf ook onrustig. Na een kleine twee uur gaan we landen, maar niet op een prachtig vlak meer, maar wederom tussen de bomen… Later horen we dat de landingsplek gemist is en de gasflessen leeg waren…

Maar goed… we staan op de grond… in de diepe sneeuw en het is -20 graden. Om warm te blijven worden we gevraagd om de mand te verlaten en door de sneeuw te lopen.. Niet simpel als je tot boven de knie wegzakt.. We zijn in de middle of nowhere geland, staan in de diepe sneeuw en krijgen instructies om in één bepaalde richt4ing te lopen. Esther schiet in de survival modus en zoekt locatie op google maps, informeert de anderen over de huidige locatie, stuurt beelden van de omgeving door naar de deelenerms die niet zijn meegevlogen en informeert naar de temperatuur van iedere handen en voeten… We lopen een half uur in de aangewezen richting en wachten daar tot de sneeuwscooter komt. Ruim 5 kilometer is het naar bewoonde wereld. We mogen achterop de aanhanger mee en komen als echte ijsprinsesjes aan bij de verzamelplek van de ‘achterblijvers’. De deelnemers die niet zijn meegevaren, zijn met de overgebleven auto’s achter ons aan gereden. We hebben de luxe om in bevroren toestand gelijk in een warme auto te stappen en worden door onze ‘chauffeurs van dienst’ naar het dichtsbijzijnde restaurant gebracht om op te warmen. Een fantscihe locatie trouwens, heerlijk tradiiotneel Fins, zowel de lekkernijen als de aankleding. Een plekje om te onthouden!

Een uurtje acclimatiseren en we beginnen aan onze monstertrip. Door ons survival avontuur vertrekken we later dan gepland… 800 kilometer deels door de binnenlanden van Finland, ETA 22u zonder stops. Een prachtig mooie rit is het wel! We rijden stukken binnendoor, smalle en besneeuwde wegen en zien elanden lopen. Ook hier is het wel even spannend, op de smalle weggetje komen we een grote vrachtwagen tegen die besluit om de binnenbocht te nemen…. Esther stuurt de auto deels de sneeuwhoop in en we hebben wederom twee engeltjes op onze schouders zitten vandaag… Misschien vanavond toch ook maar een casino op zoeken 😊.

Inmiddels is het 16u en gaat zon gaat onder en we draaien de snelweg op… kilometers maken… Om een déjà vu met vorige avonden te voorkomen, besluiten we om onderweg te gaan eten. We zoeken een Italiaans restaurant net voorbij Oulu en genieten even van het heerlijke eten en een rustmomentje. Na het eten besluiten we om de skibak nog eens te proberen.. Het lukt! Het is hier nog maar -5 graden en blijkbaar heeft dat de auto deels ontdooit. De bagage snel bovenin zodat we de komende uren weer bij ons proviant kunnen.

Daarna de weg weer op… en er gelijk weer af… De auto trilt aan alle kanten.. wat is dat nou toch weer???? Iets verkeerd gedaan met de skibak???? Toch maar even stoppen. De skibak is gelukkig dicht… we hakken wat sneeuw bij één van de wielen weg en gelukkig is daarmee het probleem verholpen. Opnieuw de snelweg op en ETA wordt 24u in Jyväskylä!

Blog 8 Ice baby Ice – woensdag 6 februari 2019

Geplaatst op 7 februari 2019 door Esther

Beantwoorden

Vannacht geen telefoontje gehad vanuit het Iglo hotel… Esther heeft het volgehouden, chapeau voor haar! De temperatuur daar? Niet de beloofde -3 graden, maar – 15 graden om precies te zijn. En toch was het volgens Esther niet koud, enkel wat oncomfortabel door gebrek aan bewegingsruimte met 5 truien, een jas, een binnenhoes en dan in een mummy slaapzak. Twee handschoenen en een muts om het af te maken.. kortom een echte ijsprinses 😊…. Brrrr… terwijl Ilse lekker met een berenpyjama en 2 dekbedden in haar Finse huisje ligt…. ontbeert Esther dus de koude… Rond 7 uur ontwaakt ze in de iglo en net als op een camping wordt het wandelen naar het toiletgebouw… een straat over, 800 meter verder… Gelukkig is er rond 8 uur ontbijt in de warmte.

Rond 10 uur worden alle Iglo gangers met een bus weer teruggebracht naar de huisjes… en toen sloeg de koude toch wel toe… even lekker douchen en opwarmen voor Esther …. Maar diepe buiging. Ik doe het haar niet na, was blij dat ik na een half uur gisteravond de bus weer in mocht naar ons huisje (met sauna!)….

Dus vanmorgen ontbeten met de achterblijvers in het hotel… en rond 10 uur waren we weer samen… de eerste activiteit was alweer daar, het ijskarten! Precies voor ons huisje op het meer werd er ge-ijs-kart (voor zover dat een NL woord is)…. We hebben natuurlijk fanatiek meegedaan en het was gaaf! Er bleek wat minder animo (of zoals later blijkt helmen tekort), waardoor we als volleert Maxime Verstappen over het ijs vliegen. Regelmatig wordt er wel iemand van ons de sneeuw in geduwd en van de baan gereden, het blijft spectaculair…

Overigens hebben we dus nog de opdracht om voor het verlaten van Finland een foto van de buitentemperatuur in de auto, met daarbij het bord met je teamnummer erop te fotograferen. Vanmorgen vroeg is Ilse eruit gegaan en heeft -31 graden kunnen vastleggen.. we hebben de auto in dekens gepakt dus we weten niet of dat de sensor beïnvloedt of niet. Vannacht wordt -34 voorspeld dus hopelijk maken we nog een foto met een koudere temperatuur. Ook hebben we vanmiddag de auto weer 1,5 stationair laten draaien … we zijn anders bang dat we morgen niet meer kunnen starten. De deuren gaan ook niet meer van harte open, dat gaat met redelijk geweld, de rubbers vinden deze temperaturen niet zo fijn…

Lunchtijd breekt aan, dit keer in het restaurant waar we op het park verblijven. Kip, broccoli rijst en een soort van zigeunersaus en als toetje wafels. Ze zijn in Scandinavië gek op wafels.

Gehaast na de lunch worden we in een bus gepropt… een half uur later zijn we op de husky farm, naast het ijshotel… een uitleg volgt en daarna gaan we vertrekken …

We vragen nog of er wat fout kan gaan, de guide geeft aan dat er nagenoeg nooit iemand van de husky slee afvalt… Ilse als eerste achterop (daar moet het werk gebeuren) en halverwege wisselen we… natuurlijk niet voor dat Ilse van de huskyslee is gedonderd … in een bos, in een bocht naar beneden gleed ze van de voetstang af… dat levert hier en daar flinke spierpijn op maar ze was veel meer bezorgt over Esther die met een noodgang het bos verder in schoot, recht op palen af, want huskies blijven rennen ….. gelukkig zijn de guides er snel bij en krijgen ze de slee waar Esther nog braaf op zit zonder mij weer tot stilstand…. Pffff heb ik weer. Maar de verdere reis verloopt prima en we vinden het echt een waanzinnige ervaring. Wat gaaf om zo door het landschap heen te mogen glijden … Nog steeds overigens steenkoud. Vandaag hadden we 7(!) lagen kleding over elkaar aan … en nog koude voeten… Na de husky tocht is er tijd voor warme chocomel met slagroom en marshmallows. De bus brengt ons weer veilig terug naar het hotel… Het huisje naast ons, nummer 14, is de uitvalsbasis voor gezelligheid, currywurst, glühwein usw. Wij gaan ook even de gezelligheid opzoeken bij onze duitse vrienden …

Tussen 1730 en 1930 is het sauna tijd, douche tijd, haren wassen en föhnen tijd, powernapje tijd, blog tijd en ook inpak tijd… want we hebben de vertrektijd voor donderdagochtend ontvangen … 7.29 uur (voor jullie lezers 6.29 uur) … tassen en auto’s dus inpakken voor morgen. Om 19.30 worden we verwacht voor een 4 gangen diner in het restaurant. Heerlijke venkelsoep, salade, biefstuk en een dessert! Prima gegeten!

Na het eten lopen we terug naar het huisje, onderweg een paar gillende Japanners… WoW! Weer noorderlicht!!! Snel naar binnen om de camera te halen en met de instructies van Sandy maakt Esther en paar mooie plaatjes! Verkleumd komt ze na een uur binnen. Minus 26 graden is toch best een beetje koud 😬❄️😬. Daarna toch echt snel naar bed… morgenochtend staat vertrek gepland om half acht… we rijden naar het noorden voor de luchtballonnen!!! 🙈

Blog dag 7 freezing cold …5 februari 2019

Geplaatst op 6 februari 2019 door Esther

Beantwoorden

Gisterenavond laat aangekomen in Muonio Finland, bij het Harriniva hotel… er was even gedoe met het ontbreken van het juiste aantal kamers / huisjes, wij kwamen zo n beetje als laatste aan maar als je maar lang genoeg bij de receptie blijft staan, komt het goed … Een huisje met een sauna… heerlijk… daar zijn we natuurlijk gisteravond meteen ingedoken … En we hadden natuurlijk nog het een en ander aan social media te doen….

Om vervolgens rond 1 uur vannacht als een blok in slaap te vallen … Vanmorgen om 8.30 aan het ontbijt, een soort van uitslapen… Heerlijk ontbijt! Daarna worden we gevraagd om onze outfits te gaan halen voor de sneeuwscootersafari tocht… let op, sokken, speciale schoenen, een speciaal skipak overall, 2 paar handschoenen, een bivakmuts en een helm… daaronder zaten natuurlijk nog tig lagen dus toen we de briefing over de sneeuwscooter safari binnen kregen was het wel even zweten. Na de uitreiking van de nieuwe rijbewijzen mochten we naar de sneeuwscooters. Een uitleg volgt en daarna mogen we vertrekken…

Een waanzinnig mooie route, prachtig zonnig weer maar oh wat is het koud buiten… ruim 30 graden onder nul… we toeren door de bossen en over open vlaktes en meren… Beetje jammer dat de vizieren van onze helmen compleet bevroren waardoor het zicht heel slecht was voor iedereen…. Vizier omhoog was eigenlijk ook geen optie, wimpers vroren vast , de neuzen bevroren maar ook de lenzen in Ilse’s ogen bevroren….

Na anderhalf uur pauzeren we… en komen we een beetje op temperatuur, koffie, kuchen en ook broodjes gehaktbal en tevens rijst met een soort van goulash stonden voor ons klaar… gelukkig was er een open haard om even bij te warmen… Ondertussen wordt een nieuwe opdracht bekend, of we even in het ijskoude water willen gaan, kleren uit, en daar 60 seconden willen blijven … yeah right … 12 punten per persoon te winnen… Esther overweegt het serieus, Ilse niet hoor, die maakt de foto’s wel … maar uiteindelijk besluiten we het toch allebei niet te doen…. Jammer van het klassement maar wel zo verstandig met buiten -34 graden….

Ilse’s tenen waren ondanks 3 paar sokken niet meer voelbaar… Ilse hield het dan ook voor gezien en verlangde naar de warme sauna (warm Curaçao 😊) en een warm huisje, zo ook meerdere rally rijders en zo gingen we met de taxi terug. De anderen werden nog getrakteerd op een middag met de scooter… Het leverde prachtige plaatjes op en ook een onvergetelijke dag…. Alles zat zo n beetje vastgevroren haha …

Rond 16 uur is iedereen weer bij het huisje. We maken het gezellig in ons huisje en praten wat na… Rond 16.30 staat het schieten op het programma … daar bakken we helaas helemaal niks van (gemiste punten)…. Er is glühwein bij de buren …

We hebben inmiddels de auto ook weer even gestart en een uur stationair laten draaien, we zijn bang dat ie anders niet meer start donderdag… inmiddels hebben we m ingepakt in dekens… hopelijk helpt t… En oh ja met deze temperaturen houdt onze ruit zich niet meer kranig… inmiddels hebben we een scheur van links naar rechts horizontaal over de gehele ruit …. Kijken of we Nederland er mee gaan halen… een nieuwe ruit hier met deze temperaturen gaat m ook niet worden denken wij ….

Om 19.30 worden we verwacht in de Revontuli Kota, een soort van houten tipi tent… Vandaag is zalm dag… de zalmliefhebbers zijn in hun nopjes, het schijnt erg lekker te zijn … voor diegene die geen vis lusten .. serveren ze in het hoofdrestaurant ….. jawel …. Vis hahahaha … lekker dan.. Uiteindelijk de kok over kunnen halen.. er komt vlees!

Vervolgens gaat Esther haar tas pakken voor een nachtje in de Iglo slapen… haha … er gaat een volle tas mee (hoeveel dagen ga je eigenlijk Esther?) en ook de schapenvachten gaan mee…. Ilse moet er niet aan denken maar Esther is vastberaden. Om 22 uur rijden we met de bus naar het Iglo hotel … Brrrrr een paar minuten binnen en het is mij al duidelijk … wegwezen .. en snel ook hahaha … De gasten die wel blijven (de rest mag gelukkig in een voorverwarmde bus weer terug naar de huisjes) krijgen een rondleiding en we doen vrolijk even mee…. In het iglo hotel zijn echt alleen kamers en verder niks … dus we gaan even richting toiletgebouwen (met -34 graden buiten)… serieus na zo n 800 meter lopen vinden we een blokhut waar getoiletteerd kan worden… en er is een …. Emergency room, voor diegene die te veel onderkoelen in het hotel (ahum) …. We lopen nog even terug voor een drankje in de ijsbar van het ijshotel … warme chocomel drinken we… nou ja warm, binnen de kortste keren is het koude chocomel…. We hebben met elkaar afgesproken dat wanneer het té koud wordt ik haar ga halen … ben benieuwd… ik duik in elk geval zo direct (het is hier nu 00.30 uur) de sauna in en dan lekker mijn bedje in …

Het goede nieuws is dat we donderdag wél de ballonvaart gaan doen! Yeah .. hopelijk met net zo n mooi weer als vandaag en morgen … En er komt weer een tussenstand aan … even voor de verwachtingen… we zullen flink gedaald zijn in het klassement … maar we blijven er natuurlijk voor gaan!

Slaap lekker voor iedereen en vooral een warme groet uit Muonio Lapland ….